Ο/Η @ioannis59 είπε στο Μασλάτια και αλήθειες!:

Την αποστολή αυτή ακολουθούσε και η κόρη (!) του Αλή Πασά

Τώρα το μπουρλότιασες χαχαχαχα!
Ε ρε κόσμος που θα ανεβεί …….. το τερπνόν μετά του ωφελίμου! Εσωτερικός τουρισμός!!!

@panasss Καιρός ήταν να "πάρουμε τα βουνά". χαχαχα!

@ioannis59 Έτσι έτσι να βγούμε να ξεσκάσουμε!!!

ΤΡΙΑΝΤΑ+ΕΝΑ
Ψάχνοντας στην Τουρκία για τα όπλα του Τρικούπη!

Tο «κυνήγι θησαυρού» είναι κάτι σαν εθνικό σπορ στην Tουρκία «Κυνηγοί θησαυρού αποξηραίνουν λίμνη για να μπορέσουν να φθάσουν στη λεία τους» είναι η μία απο τις πλέον “διάσημες” ειδήσειςαυτού του τομέα δραστηριότητας στην Τουρκία: κάποιοι ανοίγουν κανάλια στη Λίμνη Καρτάλ του Όρους Μπαμπάνταγ, στο Ντενιζλί της Δυτικής Τουρκίας, για να αδειάσει η λίμνη και να φθάσουν στον χρυσό δικέφαλο αετό που υποτίθεται ότι βρίσκεται στον βυθό της. Το θέμα το ειχε δημοσίευεσει η εφημερίδα τα ΝΕΑ. Σχεδόν δεν υπάρχει περίπτωση να ταξιδέψει κάποιος Έλληνας στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας ή της Σμύρνης και να μην τον διπλαρώσει κάποιος ντόπιος με ένα σκιαγράφημα στο χέρι. Ένα, φωτοτυπημένο συνήθως, πρόχειρο τοπογραφικό σχεδίασμα με μερικές σημειώσεις. Ο ντόπιος θα του δείξει τον «χάρτη» και θα τον ρωτήσει τι λένε οι σημειώσεις – γιατί οι σημειώσεις είναι κατά κανόνα στα ελληνικά και σπανιότερα στα οθωμανικά.

Οι μύθοι.

Το «κυνήγι θησαυρού» είναι κάτι σαν εθνικό σπορ στην Τουρκία. Κατά μήκος της ακτής της Μαύρης Θάλασσας, από τη Σινώπη έως τη Ριζούντα, την Αργυρούπολη και το Καρς, και στην ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης «υπάρχουν θαμμένες οι χρυσές λίρες, τα χρυσαφικά και οι εικόνες» που άφησαν οι Έλληνες φεύγοντας με την Ανταλλαγή. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο ντόπιος θα διηγηθεί επίσης – με όσα σπασμένα αγγλικά ή γερμανικά – τον μύθο που κρύβεται πίσω από τον συγκεκριμένο «χάρτη»: ο παπάς του χωριού είχε θάψει στο σημείο αυτό τις εικόνες και τα τιμαλφή της εκκλησίας… η γιαγιά της οικογένειας είχε βάλει σε τσανάκα τις χρυσές λίρες και τις είχε θάψει στη ρίζα μιας χαρουπιάς στον κήπο… «όλοι πίστευαν, βλέπετε, ότι θα ξαναγυρίσουν». H αίτηση. Για το εθνικό αυτό σπορ υπάρχει και σχετικός κανονισμός, που προβλέπει ότι για να αναζητήσει κανείς νόμιμα θησαυρό, χρειάζεται να υποβάλει αίτηση στις αρμόδιες αρχές, επισυνάπτοντας χάρτη της περιοχής όπου θα γίνει η αναζήτηση, αντίγραφο ποινικού μητρώου (του «κυνηγού») και γνωμοδότηση του κοντινότερου μουσείου, για το αν η περιοχή είναι αρχαιολογική. Αν πάρει την άδεια, η όλη επιχείρηση πρέπει να γίνει υπό την εποπτεία της Αστυνομίας ή της Χωροφυλακής. Στο σημείο αυτό, η ιστορία απομακρύνεται από τον όποιο «κυνηγό» και στη σκηνή εισέρχεται η Στρατοχωροφυλακή. Επειδή οι αναζητήσεις και οι ανασκαφές γίνονται συνήθως στο ύπαιθρο, αρμόδια αρχή είναι τις περισσότερες φορές η τουρκική Στρατοχωροφυλακή. Και το ζήτημα είναι ότι – τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα – την επομένη της υποβολής μιας τέτοιας αίτησης έβλεπε κανείς έναν ουλαμό στρατοχωροφυλάκων να στήνουν σκηνές και να ανασκάπτουν την περιοχή που καθοριζόταν στην αίτηση!

«Εγώ ψάχνω για τα όπλα του Τρικούπη!»

Ο δημοσιογράφος της «Τζουμχουριέτ», Οζγκιέν Ατζάρ, που ασχολείται συχνά με θέματα «κυνηγιού θησαυρών» (αλλά και με σοβαρές περιπτώσεις λαθρεμπορίας αρχαιολογικών θησαυρών), διηγείται το εξής περιστατικό: «Ένα καλοκαίρι, πριν από μερικά χρόνια, επισκέφθηκα τον διοικητή Στρατοχωροφυλακής του Ουσάκ. Είχε γραφτεί στις εφημερίδες ότι ο διευθυντής μιας τράπεζας στην πόλη αυτή είχε συλληφθεί σε λαθραία ανασκαφή. Το γεγονός ότι η κόρη του διοικητή εργαζόταν στην ίδια τράπεζα, αποτελούσε μάλλον ασήμαντη λεπτομέρεια. Με το που μπήκα στο γραφείο του σηκώθηκε αμέσως και με οδήγησε σε άλλο δωμάτιο, όπου υπήρχε ένας “απόρρητος” στρατιωτικός χάρτης του Ουσάκ. Αντί να τον ρωτάω εγώ, με έπιασε στις ερωτήσεις για το αν ήξερα “πού θα μπορούσε να υπάρχει θησαυρός”. Ο διοικητής. Όταν, εντέλει, κατάφερα να του θέσω τη δική μου ερώτηση, δηλαδή, “πώς συμβαίνει να κάνει κάθε φορά η Στρατοχωροφυλακή ανασκαφή σε μέρη όπου προηγουμένως έχει υποβληθεί αίτηση για αναζήτηση θησαυρού; ” ο διοικητής, σαν έτοιμος από καιρό, μου πέταξε κατά πρόσωπο την απάντηση: “Κύριε δημοσιογράφε! Βρίσκεστε στο Ουσάκ. Εδώ αιχμαλώτισε ο Ισμέτ πασάς τον Έλληνα στρατηγό Τρικούπη. Δεν ψάχνω για θησαυρούς εγώ, ψάχνω για τα όπλα του Τρικούπη!”». Αντιλαμβάνεται κανείς το δέλεαρ που παρασύρει τους «κυνηγούς», όταν ξέρει ότι «Καρτάλ», που λέγεται η λίμνη της τελευταίας περιπέτειας, θα πει «αετός» και το Ντενιζλί είναι η αρχαία Λαοδίκεια, όπου στην ελάσσονα περιοχή της είναι σπαρμένες πολίχνες όπως η Απολλωνία και η Διονυσόπολις των Σελευκιδών, η Τραπεζόπολις και η Σεβαστόπολις των Βυζαντινών και ότι ο αγώνας ανάμεσα στους διοικητές που ψάχνουν τα όπλα του Τρικούπη και τους άλλους είναι μάλλον άνισος!

the end

Ο/Η @panasss είπε στο Μασλάτια και αλήθειες!:

ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΝΕΑ

Τι απέγινε ο θησαυρός του Αλί Πάσα.
Youtube Video

όσοι ασχολούνται με τα πνεύματα καλέστε την βασιλική, μόνο αυτή μπορεί να μολογήσει!!!
Youtube Video