@panasss κάπου στ Μπάιμπακη τ χει πάρει τ μάτι μου αυτό με τον Διόνυσο νομίζω

@ΑΝΔΡΕΑΣ δεν έχει σημασία και στο κάτω κάτω ποτέ δεν ήταν πρώτος κομιστής κάποιας πληροφορίας
ο συγκεκριμένος για
να ισχυριστεί ότι τον αντέγραψαν !

ΕΙΚΟΣΙ ΤΡΙΑ

Ο θησαυρός του σαράφη

Σε παραδοσιακό χωριό (κάπου στην Κομοτηνή), κάποιος αγόρασε ένα παλιό γκρεμισμένο παραδοσιακό σπίτι το οποίο αποφάσισε να το αναπαλαιώσει και να το χρησιμοποιήσει για παραθεριστική κατοικία.

-Θέλοντας να κρατήσει τα στοιχεία του παρελθόντος, παίρνει από γειτονικά παραδοσιακά σπίτια χαρακτηριστικά που θα μπορέσουν μαζί με ό,τι απόμεινε, να γίνει το σπίτι, όπως ακριβώς ήταν πριν εγκαταλειφθεί και αφεθεί στο έλεος του χρόνου.

-Κάποιοι όμως από την γειτονιά σφύριξαν στο αφτί του ότι το γκρεμισμένο σπίτι ανήκε στο παρελθόν σε κάποιον ονομαστό σαράφη, δηλαδή αργυραμοιβό της περιοχής, ο οποίος είχε συνήθεια να τιμαρεύει τα γρόσια και τα χρυσαφικά στο χώμα ή σε διάφορα ασφαλή σημεία του σπιτιού, ανοίγοντας τρύπες και στην συνέχεια τις έκλεινε με μαεστρία για να μην ξεχωρίζουν από τους σοβάδες.

-Η μαρτυρία αυτή έγινε αφορμή να χάσει ο συμπολίτης μας τον ύπνο του και να βρίσκεται από τα ξημερώματα, την ώρα που πιάνουν δουλειά οι Αλβανοί εργάτες στο σπίτι, επιβλέποντας με μεγάλη προσοχή τα έργα και ιδιαίτερα προς τα κεί πού σκάβανε και στο τι βγάζανε από μέσα.

-Καθώς όμως προχωρούν τα έργα, δεν φάνηκε ακόμη φως στο τούνελ και οι υποψίες εστιάζονται ή στο ότι κάποιοι άλλοι πιο νωρίς έσπευσαν με σκαπανικά να περάσουν από κόσκινο το σπίτι του σαράφη, ή ο σαράφης ήταν πιο έξυπνος μια και μερίμνησε πριν αποδημήσει εις Κύριον, να ξεκοκαλίσει ό,τι έφτιαξε με κόπους και θυσίες.

-Στο ίδιο χωριό στο παρελθόν έγινε και πάλι λόγος για κάποιο θησαυρό υπέργηρου που όταν πέθανε, οι συγγενείς που γνώριζαν ότι ο γέρος τα συγκέντρωνε μετά μανίας έψαξαν όλο το σπίτι και δεν βρήκαν τίποτα.

-Απελπισμένοι οι δικοί του, πέταξαν όλα τα παλιοπράγματα που υπήρχαν μέσα, μεταξύ των οποίων και το στρώμα στον σκουπιδότοπο του χωριού, όπου από τις βροχές και τον ήλιο έσκασε το περίβλημα και βγήκαν στην επιφάνεια τα ρεσάτια, τα οποία μάζεψαν οι τσομπάνηδες κι έγιναν άνθρωποι..

ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΑ

ΝΑΤΟΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ: Κόκκινη προβιά

Η πένθιμη μυρωδιά του εμφύλιου δεν άφηνε πολλά περιθώρια για έναν νέο δεύτερο καταστροφικό για την Ελλάδα γύρο θανάτου. Ο στρατός του ΕΛΑΣ μπορεί να είχε ηττηθεί, αλλά η βάρια σκιά του σιδηρούν παραπετάσματος έπεφτε βαριά μέχρι τα σύνορα της Ελλάδας . Με την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων έκδηλη ήταν η ανησυχία των βρετανών για το τι μέλει γενέσθαι στην Ελλάδα. Ήθελαν να αποφύγουν πάση θυσία μια κυριαρχία του ΕΑΜ και κατά επέκταση του ΚΚΕ που θα έβαζε την Ελλάδα στην αγκαλιά της σοβιετικής ένωσης. Όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος Πίτερ Μέρτο, ο μυστικός στρατός ήταν μία «νέα μονάδα του ελληνικού στρατού, που έγινε γνωστή με πολλά ονόματα, όπως Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία, Ελληνική Δύναμη Καταδρομών ή ΛΟΚ», στην οποία αποκλείονταν «σχεδόν όλοι όσοι είχαν από μετριοπαθείς συντηρητικές έως ακροαριστερές πεποιθήσεις. Συνδετικός της πυρήνας οι επίλεκτες μονάδες των <<ιερολοχιτών>> με πλούσια πολεμική δράση και εκπαίδευση από τους βρετανούς. Πρώτος διοικητής των νεοσύστατων Ελληνικών Δυνάμεων Καταδρομών ήταν ο στρατάρχης και μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξανδρος Παπάγος. Στις 3 Δεκεμβρίου του ’44, μόλις έξι εβδομάδες μετά την εκδίωξη των γερμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα, διοργανώθηκε μία μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας εξαιτίας της άρνησης της Βρετανίας να αφοπλιστούν οι βρετανόφιλες Ελληνικές Δυνάμεις Καταδρομών. Οι διοργανωτές είχαν δηλώσει ότι η διαδήλωση θα ακολουθηθεί από γενική απεργία, όμως θα ήταν απόλυτα ειρηνική. Ομάδες ενόπλων, αστυνομικών και Βρετανών στρατιωτών, ακροβολισμένοι στις στέγες κτιρίων στο κέντρο της πρωτεύουσας, άρχισαν να πυροβολούν το πλήθος απροειδοποίητα. Πιθανολογείται ότι ανάμεσα στους ένοπλους υπήρχαν μέλη των ΕΔΚ, κάτι το οποίο, μέχρι και σήμερα, δεν έχει επίσημα εξεταστεί. Εκείνη την ημέρα ξεκίνησε άτυπα ο εμφύλιος πόλεμος. ΝΑΤΟ και τη CIA με το σκεπτικό ότι θα λειτουργούσε σαν δύναμη οπισθοφυλακής σε περίπτωση σοβιετικής εισβολής στην Ευρώπη. Υπό των φόβο των σοβιετικών υπογράφεται στις 25/03/1955 στην Ελλάδα η συμφωνία για την εφαρμογή της επιχείρησης «κόκκινη προβιά». Η συμφωνία προέβλεπε την συνεργασία των ελληνικών δυνάμεων καταδρομών και παρακρατικών ομάδων, με την CIA. Επίσης προέβλεπε την στρατολόγηση 2200 αντρών από τον τοπικό πληθυσμό (εθελοντών), βορείως του Αλιάκμονα και μια εφεδρική δύναμη 1500 αντρών, στην κεντρική και νότια Ελλάδα. Με την συνεργασία πρακτόρων της CIA, δημιουργήθηκαν σε όλη την Ελλάδα 160 κρύπτες μυστικού πολέμου οι οποίες περιείχαν εκρηκτικά, κυνηγετικά όπλα και όπλα ρωσικής κατασκευής (για λόγους προπαγάνδας), ειδικούς ασυρμάτους καθώς και υλικά δολιοφθοράς και ψυχολογικού πολέμου. Τέλος φτιάχτηκαν και 827 κρύπτες ανορθόδοξου πολέμου οι οποίες περιείχαν όπλα, στολές και εφόδια για κανονικό ανταρτοπόλεμο, καθώς και χρυσές λίρες. Οι δυτικοί πίστευαν ότι οι Ρώσοι μπορούσαν να καταλάβουν ανά πάσα στιγμή την Ευρώπη. Έτσι καταστρώσανε ένα σχέδιο για την δημιουργία δικτύων που θα αναλάμβαναν να οργανώσουν τον ανταρτοπόλεμο αν αυτό το σενάριο γινόταν πραγματικότητα. Τα δίκτυα αυτά εγκαταστάθηκαν σε δέκα χώρες (Βέλγιο, Ολλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία, Αυστρία, Δυτική Γερμανία, Σουηδία, Ελλάδα και Τουρκία). Η επιχείρηση είχε και διαφορετικό όνομα από χώρα σε χώρα. Για την Ιταλία ονομαζόταν για παράδειγμα «Gladio» (σπαθί), ενώ για την Ελλάδα «κόκκινη προβιά». Οι χρυσές λίρες που κρύφτηκαν ήταν τόσες πολλές που υπήρξε έλλειψη χρυσών νομισμάτων την δεκαετία του 50 στην Ευρώπη. Από το 1986, που το θέμα αποκαλύφθηκε, το ελληνικό κράτος προχώρησε στην άρση κρυπτών η οποία ολοκληρώθηκε το 1990. Επίσημα δεν υπάρχουν πλέον, με την διαφορά ότι δεν αναφέρθηκε πουθενά η εύρεση χρυσών λιρών. Οι κρύπτες αυτές απ όσο φαίνεται δεν άρθηκαν ποτέ10 και τα χρήματα περιμένουν τους επίδοξους χρυσοθήρες να τα ανακαλύψουν. Όσον αφορά στη δράση της «Κόκκινης Προβιάς» στην Ελλάδα, ας δούμε τι εγραψε για την «ελληνική Γκλάντιο» το περιοδικό «Σπίγκελ» το Νοέμβρη του 1990:

«Πάνω από 800 κρύπτες με όπλα, ασυρμάτους, και άλλο εξοπλισμό υπήρχαν σε σπηλιές, σε υπόγεια δημόσιων κτιρίων, σε καλυμμένα πηγάδια και ακόμα κάτω από ελληνικές ορθόδοξες εκκλησίες στην επαρχία. Η μυστική ομάδα για την οποία είχε τοποθετηθεί το οπλοστάσιο, αριθμούσε 1.500 άντρες και σε περίπτωση πολέμου θα έφτανε τις 3.500». Οι αποκαλύψεις για την μυστική αυτή οργάνωση ήρθαν στο φως της δημοσιότητας στις αρχές της δεκαετίας του 90 από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ανέφερε πως κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του το 1984 αντιλήφτηκε την ύπαρξη αυτού του παρακρατικού μηχανισμού που ήταν ενεργός σε όλη την διάρκεια του ψυχρού πολέμου και τον διέλυσε. Οι αποκαλύψεις ξεκίνησαν από την Ιταλία κατά την προσπάθεια εξιχνίασης μιας τρομοκρατικής επίθεσης. Στην τρομοκρατική επίθεση στην Γκορίτσια το 1972 είχαν χάσει τη ζωή τους τρεις Ιταλοί αστυνομικοί. Λόγω του αδιεξόδου των ερευνών, που αρχικά είχαν στραφεί εναντίον της Αριστεράς, ο δικαστής Φελίτσε Κασόν στράφηκε στην έρευνα κατά των νεοφασιστικών οργανώσεων.

Σε σύντομο διάστημα εντοπίστηκαν οι τρομοκράτες, που ήταν μέλη νεοφασιστικής οργάνωσης. Ο δικαστής συνέχισε τις έρευνες σχετικά με την προέλευση του οπλισμού των τρομοκρατών. Το 1990, μετά από δεκαοκτώ χρόνια ερευνών, αποκαλύφθηκε ότι τα όπλα προέρχονταν από μια αποθήκη της οργάνωσης με την επωνυμία «Gladio». Το άρθρο βασίζωταν σε πληροφορίες από το βιβλίο Οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ: <<Η επιχείρηση Gladio και η τρομοκρατία στη Δυτική Ευρώπη>>, του Ελβετού ιστορικού Ντανιελε Γκρασερ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΑ

@panasss μα δε σε είπα κλεφτ ώρε κωτσο απλά πρέπει ν τ πήρε τ μάτι μου εκεί λίγο παραλλαγμένο

@ΑΝΔΡΕΑΣ Όχι βρε φίλε δεν το έθεσα έτσι απλά είπα ότι οι ιστορίες κυκλοφορούν σε πολλούς!!!

@panasss κατάλαβα φίλε εθχα κάνει μια ερώτηση πριν κάνα χρόνο για βιβλία κ είχες πει κάτι σωστό τότε

ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ

Ο Χρυσός των των ΝΑΖΙ

Ο βαρύς χειμώνας που ερχόταν προμήνυε το σκληρό πρόσωπο των ΝΑΖΙ που μέρα με την μέρα έκανε ακόμα πιο αισθητή την παρουσία τους στην Ευρώπη. Πίσω όμως από την πρώτη γραμμή του μετώπου μια άλλη στρατιά επιστημόνων και ερευνητών ξεχυνότανε στις κατακτημένες χώρες προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις σε θεμελιώδη ιδεολογικά ερωτήματα της άριας φυλής. Μέσα σε αυτές τις στρατιές επιστημόνων και ερευνητών υπήρξαν και άλλοι με όχι και τόσο <<ευγενή κίνητρα>>. Σε αντίθεση με αυτούς που αναλάμβαναν οργανωμένες αποστολές σε χώρες όπως η Ελλάδα για την μελέτη αρχαιολογικών και άλλων ιστορικών μνημείων , υπήρξαν και αυτοί που απογυμνωμένοι από κάθε ιδεολογία προσπάθησαν να συλλέξουν τους θησαυρούς της κάθε χώρας. Όσο οι επιχειρήσεις διεξαγόταν, τόσο πιο επιτακτική και η ανάγκη για χρήματα. Στο στόχαστρο των ΝΑΖΙ δεν μπορούσε παρά να πέσει και η Ελλάδα. Η πολύ μεγάλη περιουσία των εβραίων της Θεσσαλονίκης, οι λίρες που έπεφταν στα ορεινά της χωράς και οι ανεκτίμητης αξίας αρχαιολογικοί θησαυροί και νομίσματα, έκαναν μικρές καθημερινές ανθρώπινες τραγωδίες να επισκιάζονται από την ακόρεστη δίψα για πλουτισμό. Ακόμα και σήμερα η χώρα από την αναζήτηση μεγάλου μέρους του γερμανικού χρυσού που έμεινε εδώ, τις εκκρεμότητες για τις γερμανικές θηριωδίες καθώς και τις αρχαιότητες που κλαπήκαν, αφήνουν το στίγμα μιας εποχής σκοτεινής και μαύρης. Η έλξη των ΝΑΖΙ για τον χρυσό ήταν τόσο μεγάλη που πολύ σύντομα στραφήκαν σε πιο απόκρυφες και παραφυσικές μεθόδους όπως η αλχημεία11 με σκοπό να παράγουν χρυσό !!αυτό καταγράφεται για πρώτη φορά από τον helmut Werner12 συγγραφέα του βιβλίου με το όνομα <>. Πίστευαν πως μπορούσαν να μετατρέψουν από την άμμο χρυσό. Οι Ναζί οργάνωσαν μυστικά ένα εργαστήριο αλχημείας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Dachau πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και προσέλαβαν τον Karl Malchus, έναν αλχημιστή, ο οποίος έπεισε τον Himmler ότι μπορούσε να μετατρέψει πέτρες, άμμο και χώμα σε χρυσό. Αλλά ο Malchus δούλευε για λογαριασμό των Βρετανών το 1938 όταν εξαπάτησε τον Himmler και τον έκανε να πιστέψει τους ισχυρισμούς του! Ο Werner είπε: «Ο Malchus ζούσε στην Αγγλία μέχρι τους πρώτους μήνες της χρονιάς εκείνης και τότε ήρθε σε επαφή με τον Himmler όταν τον εξαπάτησε για τα μοναδικά ταλέντα του» Έτσι, ο Himmler προσέλαβε και έφερε τον Malchus στο Dachau, όχι φυσικά σαν φυλακισμένο, αλλά να εργαστεί σαν τεχνικός σε μυστικό εργαστήριο αλχημείας. Ο Malchus υποσχέθηκε στον Himmler ότι θα κατάφερνε να παράγει άφθονο χρυσό από πέτρες και άμμο, σωτήριο για το μέλλον και τη σωτηρία του Τρίτου Ράιχ. Όμως, ο «αλχημιστής» έκρυβε ψήγματα χρυσού μέσα στα πακέτα των τσιγάρων του και τα παρουσίαζε στον Himmler ως τα αποτελέσματα των πειραμάτων του. Χρειάστηκαν μερικές βδομάδες για να καταλάβει ο Himmler ότι εξαπατήθηκε και ο Malchus αργότερα κρατήθηκε για αρκετούς μήνες ως φυλακισμένος στο Dachau. Όταν απελευθερώθηκε, απειλήθηκε πως αν μιλούσε ποτέ για τη σχέση του με τον αρχηγό των SS, η τιμωρία του θα ήταν ο θάνατός του. Τον τελευταίο χρόνο του πολέμου γινόταν ολοένα και φανερότερο η αδυναμία των γερμανικών δυνάμεων όσο αφόρα την τελική τους επικράτηση. Πολλοί πλέον γερμανοί στρατάρχες άρχισαν να σκέπτονται την επόμενη μέρα και το πώς θα εξασφάλιζαν τα πλούτη και τους θησαυρούς τους. Έντρομοι πολλοί διαπίστωσαν την αδυναμία μετακίνησης των φορτίων τους από τις υπο κατοχή χώρες προς την Γερμανία και από κει στην Ελβετία. Ακόμα και στην Γερμανία το τέλος του πολέμου έβαζε σε διαδικασίες απόκρυψης μεγάλο μέρος του θησαυρού των ΝΑΖΙ. Τι έγινε όλος αυτός ο θησαυρός ? Ο θησαυρός αυτός προερχόταν από τα θησαυροφυλάκια των κατεκτημένων ευρωπαϊκών χωρών αλλά και από τα θύματα του ολοκαυτώματος εβραϊκής καταγωγής. Ο άνθρωπος που ανέλαβε να καταμετρήσει και στην συνέχεια να φυγαδεύσει το χρυσό των εβραίων ήταν ο αξιωματικός των SS Μπρουνο Μελμερ. Μεγάλο μέρος του έστειλε στην Ελβετία αλλά και στην λατινική Αμερική. Ενδεικτικά και μονό από το μέρος του θησαυρού αυτού που ήρθε στην επιφάνεια καταλαβαίνουμε το μέγεθος του. Το 1945 αμερικανοί συνέταξαν έναν κατάλογο με ότι βρέθηκε στα ορυχεία Μερκερς. Οι Ναζί είχαν μεταφέρει τους θησαυρούς του Τρίτου Ράιχ από την πρωτεύουσα, το Βερολίνο, σε μια κρυψώνα, επειδή οι Ρώσοι προχωρούσαν γοργά λεηλατώντας, ενώ προέλαυναν στις ανατολικές πεδιάδες. Στις 12 Απριλίου 194513 ο στρατηγός Patton ενώθηκε με τον στρατηγό Eisenhower και τον στρατηγό Omar Bradley για να επιθεωρήσουν τους θησαυρούς των Ναζί. Συνοδευόμενοι από τον στρατηγό Eddy και τον συνταγματάρχη Bernard D Bernstein από το Οικονομικό Τμήμα του SHAEF, κατεβηκαν στο αλλατωρυχειο. Εκεί είδαν 58 χιλιόμετρα σήραγγες γεμάτες με χαρτονομίσματα, ράβδους χρυσού, χρυσά νομίσματα από πολλές χώρες, και βαλίτσες γεμάτες με χρυσά και ασημένια κοσμήματα καθώς και χρυσά σφραγίσματα δοντιών από τα θύματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Ψ 8.198 ράβδοι χρυσού

Ψ 55 κιβώτια με χρυσές ράβδους

Ψ Εκατοντάδες βαλίτσες με χρυσά αντικείμενα

Ψ 1300 τσάντες με χρυσά μάρκα, λίρες Αγγλίας και φράγκα.

Ψ 711 τσάντες με αμερικανικά εικοσαδολλαρια

Ψ Εκατοντάδες τσάντες με χρυσά και ασημένια

νομίσματα διαφόρων εποχών

Ψ 9 τσάντες με σπάνια νομίσματα

Ψ 3680 κιβώτια με γερμανικά μάρκα

Ψ 20 ασημένιες ράβδοι

Ψ 40 τσάντες με ασημένιες ράβδους

Ψ 63 κιβώτια με ασημένια πιάτα

Ψ 6 ράβδοι πλατίνας

Ψ 110 τσάντες με διάφορα νομίσματα

Τα περισσότερα αντικείμενα σύμφωνα με το στρατηγό Αϊζενχάουερ ήταν κτυπημένα με σφυριά για να μπορούν να αποθηκευτούν εύκολα και στην συνέχεια να γίνουν πλάκες χρυσού και ασημί. Ελβετικές τράπεζες και νάζι Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν σε πολλές χώρες σε όλη την Ευρώπη. Όπως ήταν επακόλουθο, λεηλάτησαν τα τραπεζικά διαθέσιμα των χωρών αυτών και πήρε το χρυσό πίσω στη Γερμανία. Από την αρπακτική διάθεση των ναζί δεν θα μπορούσαν να γλιτώσουν οι εβραίοι της Ευρώπης από τους οποίους πήραν ακόμα και χρυσές οδοντοστοιχίες. Τον χρυσό μετά την παραλαβή του τον έστελναν για τήξη και χύτευση σε μπάρες με το σήμα της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, η Reichsbank,, το όποιο ήταν τυπωμένο πάνω τους. Πολλά από αυτά τα λάφυρα χρησιμοποιήθηκαν για να πληρώσουν την πολεμική προσπάθεια, αλλά ένα μεγάλο μέρος ήταν ακόμα άθικτο και σε ναζιστικά χέρια ως το τέλος του πολέμου που πλησίασε. Πάνω σε κάθε πλακά χρυσού η οποία προήρθε από τιμαλφή κυρίως εβραίων με σκοπό να χαθούν τα ίχνη των κτητόρων τους, κρύβονται συγκλονιστικές ιστορίες. Πολλοί εβραίοι με την ελπίδα πως ο χρυσός θα ήταν διαβατήριο σωτηρίας από τον φανατισμό των ναζί έδωσαν τα υπάρχοντα τους σε τοπικούς φρουράρχους του Χίτλερ. Στην συνέχεια πάγια τακτική αποτελούσε το λιώσιμο τους ακόμα και χρυσών δοντιών από θύματα των ναζί και η παρασκευή μπαρών με την στάμπα και το λογότυπο της ρεινχενμπανκ. Στην συνέχεια όποια ποσότητα χρυσού δεν αξιοποιούταν για εξοπλιστικά προγράμματα, πήγαινε στην Ελβετία . Η σχέση των νάζι με τις ελβετικές τράπεζες ξεκίνησε πολύ πιο πριν απ ότι οι περισσότεροι νομίζουν μέχρι σήμερα. Ακόμα και σήμερα έρχονται στο φως άγνωστες πτυχές αυτής της απάνθρωπης συνεργασίας τραπεζιτών – ναζί που στόχο είχε τον αποδεκατισμό των εβραίων της Ευρώπης και της αρπαγής των περιουσιών τους. Πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε η ελβετική Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η οποία δημιουργήθηκε το 1930. Ιδρύθηκε από τον Montagu Norman διοικητή της τράπεζας της Αγγλίας και τον γερμανό ομόλογο του και μετέπειτα υπουργό οικονομικών του ΡΑΙΧ Hjalmar Schacht. Σκοπός της η διευκόλυνση καταβολής των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας για το α παγκόσμιο πόλεμο. Με βάση έρευνα της ισραηλινής εφημερίδας <<καλκαλιστ>> διοχετεύτηκαν από τις ΗΠΑ και την Βρετανία 294 εκ. φράγκα με σκοπό την τόνωση της οικονομίας τα οποία φυσικά κατέληξαν στην πολεμική μηχανή τωhttp://www.thepaper.gr/ν ναζί. Παράλληλα πολύ μεγάλο μέρος των θησαυροφυλακίων πολλών χωρών κατέληξε με τη μεσολάβηση της στους γερμανούς. Στο διοικητικό συμβούλιο μετείχαν ο Herman Schmitz δημιουργός της βιομηχανίας εξόντωσης αερίων για τους εβραίους καθως και δυο καταδικασθέντες νάζι από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης , ο Walter Funk και ο Emil Puhl. Σήμερα αυτή είναι η κεντρική νομισματική τράπεζα διεθνών διακανονισμών (FED) 14που ελέγχει την νομισματική κατάσταση και τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο. Από την αρχή του πολέμου η ουδετερότητα της Ελβετίας την έκανε έναν ελκυστικό προορισμό για τους διωκόμενους εβραίους. Όσοι κατάφεραν τοποθέτησαν τα χρήματα τους στην ελβετική ασφάλεια των τραπεζών . Δυστυχώς πολλοί από αυτούς δεν γύρισαν ποτέ να πάρουν τις καταθέσεις τους και οι τράπεζες δημιούργησαν πολλά εμπόδια στους απογόνους τους που έψαχναν τις οικογενειακές τους καταθέσεις. Οι ελβετικές τράπεζες ανακοίνωσαν το 1976 πως υπήρχαν 4,76εκ. φράγκα σε ανενεργούς λογαριασμούς. Σύμφωνα με έρευνα της κυβέρνησης των ΗΠΑ 200 σελίδων περιγράφεται λεπτομερέστατα η συνεργασία μεταξύ ναζί και τραπεζών. Οι ελβετικές τράπεζες16 είχαν δεκτεί λαφυραγωγημένο χρυσό από τα θύματα των γερμανών τουλάχιστον άξιας σημερινής 4,5 δις. Μεγάλο μέρος προέρχεται από προσωπικά αντικείμενα όπως οδοντοστοιχίες των θυμάτων των στρατοπέδων συγκεντρώσεων. Μονό από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έγιναν συμφωνά με τον Elan Stenberg 76 αποστολές χρυσού άξιας 150 εκ. δολαρίων. H εταιρία Degussa αναλάμβανε το λιώσιμο του χρυσού.

ΕΙΚΟΣΙ ΕΞΗ

Που βρίσκεται ο χρυσός των εβραίων της Θεσσαλονίκης

Ενας από τους μεγάλους γρίφους και συνάμα από τις συναρπαστικότερες αναζητήσεις είναι η τύχη του χρυσού των εβραίων της Θεσσαλονίκης. Σήμερα παρουσιάζοντας διαφορές εκδοχές για το τι μπορεί να απέγινε θα εκθέσουμε ντοκουμέντα για το που βρίσκετε και πως έφτασε μέχρι εκεί. Όλα όσα γράφονται αποτελούν προϊόν πολύχρονης έρευνας, πολλών μαρτυριών, εντόνων αναζητήσεων που οδήγησαν σε ντοκουμέντα για το που αναπαύεται ήσυχη αυτή η τεράστια ποσότητα χρυσού. Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής η συντριπτική πλειονότητα της εβραϊκής καταγωγής πολιτών της Θεσσαλονίκης οδηγείται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς στην Πολωνία. Ενορχηστρωτής αυτής της επιχείρησης είναι ο διοικητής Θεσσαλονίκης

– αιγαίου (1942-44) Μερτεν Μαξ ο οποίος ευθύνεται για τον χαμό 80.000 εβραίων, την αποστολή στο Άουσβιτς 44.601 και την δολοφονία 608 ελλήνων πολιτών. Συνεργάτες του σε αυτό τα έργο οι λοχαγοί των Ες-Ες Αλόις Μπρούνερ και Ντίτερ Βισλιτσένι. . Κάθε κρατούμενος έπρεπε να καταθέσει όσα χρήματα είχε σε ελληνικές δραχμές ή ξένα νομίσματα, λαμβάνοντας μια απόδειξη που έλεγε ότι «το ισότιμο ποσό θα αποδοθεί σε πολωνικά νομίσματα διότι από την Τράπεζα της Κρακοβίας». Οι κρατούμενοι πίστεψαν τις διαβεβαιώσεις ότι στο γκέτο του Αουσβιτς, όπου επρόκειτο να μεταφερθούν, οι ηλικιωμένοι δεν θα υποβάλλονταν σε καταναγκαστική εργασία, τα παιδιά θα πήγαιναν σε εβραϊκά σχολεία, οι άνδρες και οι γυναίκες θα δούλευαν στα εργοστάσια και στα ορυχεία. Ένας αμύθητης αξίας θησαυρός, από διαμάντια, χρυσά κοσμήματα και άλλα τιμαλφή καθώς και χιλιάδες χρυσές λίρες, που η συνολική του αξία ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα, ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη, λεηλατήθηκε από τους αδίστακτους γερμανούς. Ο σφαγέας της Θεσσαλονίκης εμφανίζεται το 1957 στην συμπρωτεύουσα ως τουρίστας πιθανότατα προς αναζήτηση του κλεμμένου του θησαυρού, όμως αναγνωρίζεται και συλλαμβάνεται. Τον Μάιο του 1959 καταδικάζεται σε 25ετη κάθειρξη όμως θα παραμείνει στην φυλακή για 28 μήνες. Αιτία οι πιέσεις της δυτικής Γερμανίας που σύμφωνα με το άρθρο 4016 αναστέλλεται αυτοδικαίως κάθε δίωξη γερμανού για εγκλήματα πολέμου. Ο μαξ μερτεν πεθαίνει το 1976 στο Μανχαιμ. Σύμφωνα με την εφημερίδα <<το βήμα>> όπου παρουσιάζονται17 τα επίσημα στοιχεία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, η μέση περιουσία, κατά κεφαλήν, των εβραίων της Ελλάδος, λίγο πριν από την εισβολή των Γερμανών στη χώρα μας, ανερχόταν σε 3.360 χρυσά φράγκα, ενώ η συνολική κινητή περιουσία ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα και η ακίνητος περιουσία τα 75.000.000. Συνολικά, 200.000.000 χρυσά φράγκα. Από αυτά τα 5/6, δηλαδή 168.000.000 χρυσά φράγκα, αναλογούσαν στη Θεσσαλονίκη και το υπόλοιπο 1/6, δηλαδή 32.000.000 χρυσά φράγκα, στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αναλυτικά, από την περιουσία αυτή το 12,5% αντιπροσώπευε έπιπλα, οικιακά σκεύη και είδη ρουχισμού, το 21,5% κοσμήματα και χρηματικά αποθέματα, το 28,5% εμπορικό και βιομηχανικό κεφάλαιο και το 37,5% ακίνητη περιουσία. Ειδικότερα, πάντα σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, τα οικογενειακά κοσμήματα ήταν αξίας 8.000.000 χρυσών φράγκων στη Θεσσαλονίκη και 3.000.000 στην υπόλοιπη χώρα, ενώ τα χρηματικά αποθέματα, που είχαν κρυμμένα οι εβραίοι για τις «δύσκολες στιγμές», ανέρχονταν σε 25.000.000 χρυσά φράγκα στη Θεσσαλονίκη και σε 7.000.000 στην υπόλοιπη χώρα. Από εκεί και μετά ξεκινά ένα ατελείωτο σαφάρι για την ανεύρεση του. Συμφωνάμε τον κων. Βρεττο πρώην φυλακισμένο, ο θησαυρός αυτός βρίσκεται βυθισμένος. Κατά την εκδοχή αυτής της ιστορίας που κινητοποίησε πολλούς φορείς και το ισραηλινό συμβούλιο , ο θησαυρός έφτασε με υποβρύχιο και στην συνέχεια ποντίστηκε στον κόλπο μεκακι. Οι τρεις γερμανοί που ανάλαβαν να το κάνουν σκοτώθηκαν από τον ίδιο τον Μερτεν.

@panasss πιθανότατα ο κ. Βρεττός παραπλανήθηκε, όσο αφορά το ένα μέρος του θησαυρού που αναζητείται εκεί. Για αλλού μπορεί !

Ο/Η @mangojingo είπε στο Μασλάτια και αλήθειες!:

@panasss πιθανότατα ο κ. Βρεττός παραπλανήθηκε, όσο αφορά το ένα μέρος του θησαυρού που αναζητείται εκεί. Για αλλού μπορεί !

, ο θησαυρός έφτασε με υποβρύχιο και στην συνέχεια ποντίστηκε στον κόλπο μεκακι. Οι τρεις γερμανοί που ανάλαβαν να το κάνουν σκοτώθηκαν από τον ίδιο τον Μερτεν.

Αν ήταν αλήθεια τον πόντιζε το υποβρύχιο και χωρίς ρίσκο γιατί θα ήταν ελεγχόμενο το βάθος

@panasss Γιατί να μπει σε όλη αυτή τη διαδικασία ενώ μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιήσει πιο σίγουρο τρόπο ; Απευθύνομαι στον αρθρογράφο. Και γιατί εκεί ;

@mangojingo Σίγουρα υπήρχαν και άλλοι τρόποι αλλά υποτίθεται ότι μόνο με αυτό τον τρόπο
Θα απέφευγε τα αδιάκριτα μάτια για το που και πως?
Για αυτό λέμε ότι η υπόθεση μπάζει νερά και δεν είναι αλήθεια!!!

@panasss Συμφωνώ, το θέμα είναι ότι μόνο ο Μέρτεν γνώριζε !

ΕΙΚΟΣΙ ΕΠΤΑ

Το μυστικό της λίμνης τοπλιτς

Βαθειά μέσα στις Άλπεις, ένα πρωινό ένα κορίτσι ενός αγροκτήματος ξύπνησε βιαστικά από τον παρατεταμένο κτύπημα της πόρτας. Απέναντι της αντίκρισε έναν αξιωματικό των νάζι που της ζητούσε επιτακτικά το κάρο και να τον οδηγήσει στην λίμνη τοπλιτς. Γερμανοί στρατιώτες φόρτωναν βαριά κιβώτια τα οποία στην συνέχεια αριθμούσαν. Η λίμνη βρίσκεται ένα μίλι απόσταση από το Salzkammergut στην Αυστρία, μια πολύ όμορφη πόλη αλλά και απομονωμένη. Έχει βάθος 300 μέτρα και στα βαθειά σκοτεινά νερά της δεν υπάρχει οξυγόνο. Το 1963 ένας δύτης μισθώθηκε για να βουτήξει αλλά πέθανε πάνω στην προσπάθεια. Η αυστριακή κυβέρνηση απαγόρεψε της καταδύσεις. Το 1983 ένα καθηγητής πήρε άδεια και βούτηξε στην λίμνη. Κατάφερε και εντόπισε κιβώτια γεμάτα πλάστες βρετανικές στερλίνες 19 και στρατιωτικό υλικό. Οι εικασίες έδιναν και έπαιρναν. Σκοπός των γερμανών αποτελούσε η αποσταθεροποίηση του βρετανικού νομίσματος.

ΕΙΚΟΣΙ ΟΚΤΩ

ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ

Τις πρώτες ώρες της 5 Οκτωβρίου που ξεκινούσε η ελληνική επίθεση στις κατεχόμενες από τους τούρκους περιοχές μας έμελε να ξεκινήσει ένα νέο σαφάρι αναζητήσεων με επίκεντρο το θησαυρό των τούρκων. Οι τούρκοι είχαν την πεποίθηση πως και αύτη η σύρραξη θα είχε τα ίδια για αυτούς νικηφόρα αποτελέσματα όπως το 1899. άλλωστε ήταν συνηθισμένοι σε πολεμικές συρράξεις και επαναστάσεις κατά την διάρκεια των 400 χρόνων Πολύ σύντομα όμως αναγκάστηκαν να αποκρύψουν στα εδάφη που άφηναν ότι δεν μπορούσαν να πάρουν μαζί τους με την πεποίθηση ότι κάποια μέρα θα ξαναερχόντουσαν ως κατακτητές για να τα πάρουν. Οι περιοχές της Θεσσαλίας, της δυτικής- κεντρικής Μακεδονίας με εξέχουσα θέση την Θεσσαλονίκη & τα Γιαννιτσά, την ιερή πόλη των τούρκων, έχουν δεσπόζουσα θέση στην αναζήτηση θησαυρών. Βασικά αντικείμενα αναζητήσεων τα χρυσά πεντόλιρα, λίρες και ασημένια νομίσματα των τούρκων αγάδων. Αγαπημένα σημεία ποκρύψεων των τούρκων ήταν τα δέντρα των χωραφιών και κήπων τους. Συνήθως τα έθαβαν σε ακτίνα μερικών μέτρων από το δέντρο-σημάδι και σε βάθος ως τα 2,5 μέτρα το ανώτερο. Αγαπημένα δέντρα αποκρύψεων αποτελούν τα πλατάνια, οι φουντουκιές και ελιές. Κάθε χωριό έχει και από μια ιστορία για απόκρυψη. Επιλέξαμε να παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα διαφόρων ερευνητών για έναν από τους μεγαλύτερους και ξακουστότερους θησαυρούς που αναζητούνται ακόμα και σήμερα.

ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΝΕΑ

Τι απέγινε ο θησαυρός του Αλί Πάσα.

Στην βασιλική Τρικάλων ο 56 ομογενής από την Αυστραλία Ευάγγελος Δήμας επικεφαλής ομάδας χρυσοθήρων με νόμιμη άδεια αναζητά τον θησαυρό του αλί πασά. Η προσπάθεια του αυτή τράβηξε το ενδιαφέρον του CNN Αυστραλίας καθώς και πλήθους τουρκικών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ο χρυσοθήρας αναζητά την ύπαρξη υπογείου δωματίου όπου με υπόδειξη του ιδίου του αλη πασα έγινε απόκρυψη του θησαυρού του. Φημολογείται πως υπάρχει. Ο Αλη Πασας γιος της χαμκως και του ληστή βελη ήταν από τα πρόσωπα που σημάδεψαν την προεπαναστατική Ελλάδα. Το 1788 γίνεται πασάς των Ιωαννίνων. Αποδυναμώνει τους τοπικούς τούρκους γαιοκτήμονες και σφετερίζεται την περιουσία τους. Πολύ σύντομα στρέφεται κατά της Θεσπρωτίας και της β. ηπείρου σφάζοντας τις γαλλικές φρουρές και αγοράζει την Πάργα από τους άγγλους το 1819. κατά την διάρκεια της αντιπαράθεσης του με τον σουλτάνο Μαχμούτ Β σκοτώνεται με δόλο από τον χουρσιτ πασα νομίζοντας ως έχει πάρει συγχώρεση από τον σουλτάνο. Και εδώ αρχίζει το μυστήριο του μεγάλου Με βάση άρθρο της εφημερίδας <<ηπειρωτικός αγών>> (19/02/2000), μέρος της περιουσίας του φορτώνεται σε καράβια με προορισμό την Μάλτα. Εικάζεται πως κατέληξε στο βρετανικό θησαυροφυλάκιο. Σύμφωνα με επιστολή του Βάγια-δεξί χέρι του πασά- προς τον ρώσο πρόξενο στην κων/πολη κατά την πολιορκία από σουλτανικές δυνάμεις είχαν ετοιμαστεί 1200 φορτώματα με εντολή του πασά με ασημικά και μαργαριτάρια. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή μέρος του θησαυρού του πασά ήρθε στην κατοχή του Εμβρε χότζα στην Αλβανία κατά την διάρκεια στρατιωτικών οχυρωματικών έργων το 1968. η μαρτυρία προέρχεται από βορειοηπειρώτη που ήταν παρών23. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση είχε κτιστεί με εντολή του πασά μυστική κρύπτη στους Γεωργουσατες της Δροπολης. Όσοι συμμετείχαν εκτελεστήκαν πλην ενός που γλίτωσε προσποιούμενος τον πεθαμένο. Γεγονός που ενισχύει την παραπάνω μαρτύρια είναι η καταγγελία του τέως πρωθυπουργού της Αλβανίας ιλιερ σχετικά με την κλοπή χρυσού αξίας 2,8 εκ. δολαρίων από μυστικό θωρακισμένο τούνελ κοντά στα τίρανα που φυλασσόταν το αποθεματικό σε χρυσό της Αλβανίας. Με βάση τουρκικές πηγές24 μετά τον θάνατο του δόθηκε από την υψηλή πύλη ως ανταμοιβή το πόσο των 500 γροσιών σε κάθε στρατιώτη των Ιωαννίνων και το ποσό των 650 γροσιών σε αυτούς που υπηρετούσαν στην Ναύπακτο από την παρουσία του αλί των Ιωαννίνων. Επιπλέον ξεκίνησε και η καταμέτρηση της περιουσίας του από τον Χασαν Ταχσιν. Η περιουσία του στο κάστρο των Ιωαννίνων οσια από τα οποία μόνο τα

23.247.288 σε χρυσό. Επιπλέον καταμετρήθηκαν 181.675 χρυσά νομίσματα <<μπεσλι>>, 155.625 λοιπά νομίσματα. Το ποσό ήταν πολύ μικρό με βάση την θεωρητικά υπολογιζόμενη περιουσία του. Αυτό οφείλεται σο ότι ο αλί είχε δώσει μεγάλο χρηματικό πόσο για ξεσηκωμό των ελλήνων στην Πελοπόννησο. Περιουσία του αλη εκτός τσιφλικιών δημοσιοποιήθηκε πλην κοσμημάτων που δεν μπόρεσαν να φτάσουν στην κατοχή του σουλτάνου. Ένα περίεργο περιστατικό συμβαίνει στην Πρέβεζα. Ο γραμματικός Δημήτρης παραδίδει 2 σεντούκια με θησαυρούς στον άγγλο πρόξενο λίγο πριν παραδοθεί ο Βελη πάσας(γιος του αλη). Όμως ο πρόξενος το σκάει για την Λευκάδα όπου παρά την προσπάθεια του φαινομενικά να τα στείλει στην Κων/πολη είναι αβέβαιο ότι κατέληξαν στον τελικό τους προορισμό25. Παράλληλα υπάρχει και μια μαρτυρία για προσπάθεια του αλη αποστολής 10.000.000 γροσιών στην Κέρκυρα, χωρίς να γνωρίζει ο γραμματικός τι απέγινε τελικά το φορτίο αυτό. Συμπεράνουμε πως το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού οικειοποιήθηκε από τους σουλτανικού πολιορκητές καθώς τα 1200 φορτώματα με θησαυρούς δεν πρόλαβαν ποτέ να φύγουν. Σήμερα ο θρύλος ακόμα συναρπάζει οδηγώντας πολλούς σε έρευνες και αναζητήσεις σχετικά με το τι έγινε αυτή η τεράστια περιουσία. Έτσι δεν πρέπει να μας φαντάζει περίεργο η παράνομη σκάφη στο μαυσωλείο του ασλαν στο κάστρο των Ιωαννίνων η οι πολλές έρευνες που εχουν πραγματοποιηθεί στην λίμνη των Ιωαννίνων.

ΤΡΙΑΝΤΑ

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Στις 21 Απριλίου του 41 φαινόταν πλέον περισσότερο από ποτέ το τέλος της ηρωικής αντίστασης απέναντι στις γερμανικές στρατιές που είχαν εισβάλει στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αποχωρίσει από την Αθήνα. Την ίδια εντολή παίρνει και η διοίκηση της τραπέζης της Ελλάδος με σκοπό να μην πέσουν τα αποθεματικά σε χρυσό Όπως διηγείται ο τότε διοικητής της τραπέζης Γεώργιος Μαντζαβηνος η πρώτη μεταφορά έγινε με την συνοδεία δυο αντιτορπιλικών του βασιλέας Γεώργιος και βασίλισσα Όλγα στην Κρήτη. Επιλέχτηκε το κατάστημα ηρακλείου που είχε αρκετά ασφαλή χρηματοκιβώτια. Η μεταφορά έγινε καθαρά Δευτέρα του Φεβρουαρίου του 41. Με τη αποβίβαση στην σούδα δέχονται επίθεση από την γερμανική αεροπορία. Κύριο μέλημα στην Κρήτη επίσης αποτέλεσε η αλλαγή του καταστατικού συμφωνά με τα νέα άρθρα θα μπορούσε να έχει έδρα όπου και η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας και θα μπορούσε να δικαιούται να διαχειρίζεται τα αποθεματικά της εις το εξωτερικό. Επόμενος σταθμός λόγο της γερμανικής επίθετης στην Κρήτη αποτέλεσε η Αλεξάνδρεια με βρετανικό πολεμικό πλοίο. Μάλιστα κατά την διάρκεια της μεταφοράς ένα κιβώτιο έσπασε και βρέθηκαν όλες οι λίρες πλην μιας. Στην συνέχεια η Αίγυπτος με διάφορες προφάσεις προσπαθεί να οικειοποιηθεί τον χρυσό αλλά κατόπιν εντόνων διαβημάτων, με συνοδεία αρμάτων μάχης φτάνει στ Σουέζ για το μακρινό του ταξίδι στην νότια Αφρική. Από εκεί με τραίνο μεταφέρεται στα θησαυροφυλάκια της South African Reserve Bank. Μάλιστα λόγο των πολλών μέτρων ασφαλείας που είχαν παρθεί η ελληνική τράπεζα γλίτωσε ασφάλιστρα της τάξεως των 500.000 λιρών. Το φορτίο αποτελούνταν από χρυσά νομίσματα και πλάκες χρυσού. Σήμερα με αφορμή επερώτησης του βουλευτή του ΛΑΟΣ κ. Αιβαλιωτη γνωρίζουμε28 για το που βρίσκεται ο χρυσός της Ελλάδος. Σύμφωνα με απάντηση της τραπέζης η ποσότητα του είναι 147,5 τόνους από τους οποίους 112,4 είναι ράβδοι χρυσού με διεθνείς προδιαγραφές. Αυτός σήμερα φυλάσσεται στην bank of England, στην ιδιωτική ελβετική τράπεζα UBS και στην ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ. Τέλος κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του Κ. Σημιτη 20 τόνοι εκποιήθηκαν για να μετατραπεί ένα μέρος τους σε πλάκες χρυσού με διεθνείς προδιαγραφές γιατί κατά την γνώμη τους δεν ήταν(?) εμπορεύσιμος, και τοποθέτηση χρημάτων σε αξιόγραφα όπως ομόλογα κ.α

Στα 31 κερδαμε;

Προσθήκη στο Μασλάτι αρ.29
Η ιστορία του θησαυρού του Αλή Πασά θα ξεσηκώνει πάντα όλους τους χρυσοθήρες και θα τρέφει τις ελπίδες μας για ανεύρεση, έστω και μέρους, αυτής. Μ' αυτή την προσθήκη στο θέμα "Μασλάτια και Αλήθειες!" το οποίο θεωρώ χρήσιμο, ίσως μερικοί ραβδοσκόποι ακονίσουν τις βέργες τους και θέσουν σε εφαρμογή τα εργαλεία τους.
Ακούγοντας, λοιπόν, διάφορες ιστορίες από παππούδες, έμαθα από κάποιον για μια αρκετά μεγάλη αποστολή χρυσού στην Πόλη. (Ίσως αυτό να είχε υπόψη του ο Δήμας, αλλά δεν τα κατάφερε (;;;) ακόμη).
Με συνοδεία στρατιωτών το χρυσάφι ξεκίνησε την διαδρομή του αλλά δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, επειδή δέχθηκε επίθεση από ληστές και όλο το συνοδευτικό σώμα αποδεκατίστηκε, αφού όμως οι στρατιώτες της οπισθοφυλακής είχαν προλάβει να αποκρύψουν επιμελώς το μεταφερόμενο χρυσάφι. Άγνωστο αν επέζησαν ή πόσοι επέζησαν, αλλά από αφήγηση κάποιου που διατείνονταν ότι ήταν παρών στην μάχη επισημάνθηκε κάποιο πιθανό σημείο.
Σημειωτέον: Την αποστολή αυτή ακολουθούσε και η κόρη (!) του Αλή Πασά.
ΥΓ
Όσοι δεν γνωρίζουν την ύπαρξη κόρης, διότι δεν αναφέρεται ιστορικά,
ας ψάξουν στο διαδίκτυο για το γενεαλογικό δέντρο του Αλή Πασά.
Αυτά τα ολίγα.