Γνωριζω περιπτωσεις που δε ξέρουν τι έχουν επειδή βγάλανε, κανεις δεν έπαθε τίποτα, ούτε ο ιδιος ούτε κάποιος στην οικογένεια του.
Πολύ θα ήθελα να δω και γω αυτά τα περίεργα που ακούγονται που και που, μάλιστα το χω προκαλέσει εν μέρη αλλα τίποτα πάλι, όχι ότι δε φοβάμαι τίποτα και δε μασάω αλλα έτσι … να ζήσω την εμπειρία κι ας μην είναι και ότι καλύτερο σαν εμπειρία.
Δε κοροϊδεύω όσους τολμούν να μιλήσουν για αυτά που βίωσαν (αντίθετα, μου αρέσει να τα ακουω) αλλα απ την αλλη ο ανθρώπινος νους τη στιγμή που αδυνατεί να κάνει ανάλυση των πραγμάτων που εξελίσσονται γύρω του για να γίνουν κατανοητά κάποια πράγματα η ερμηνεία συνήθως θα αποδοθεί στο υπερφυσικό, ανώτερες δυνάμεις κλπ τέτοια πράγματα.
Το ρητορικό ερώτημα λοιπόν που υφίσταται εν αρχη των ψαχτηριων από εποχες π.χ ακόμα είναι, πως γιατί κάποιοι βιώνουν ενώ άλλοι όχι? Δεν τίθεται θέμα εν ολίγης μεταξύ των ανθρώπων ανώτερου πνευματικού επιπέδου, αισθήσεων, σύμπαντος και ότι άλλο αφορα μια προσπάθεια πειθούς ενός θεωρητικού ισχυρισμού ο οποιος ομως φάσκει και αντιφάσκει, εκτός κι αν τα πνεύματα και όλα αυτά τα περίεργα έχουν τη δυνατότητα να διακρίνουν τους ανωτέρους πνευματικά που θα φανερωθούν σε σχέση με τους υπόλοιπους ελαφρόμυαλους, κι αν συντρέχει κάτι τέτοιο, τα ματωμένα, καταραμένα κλπ λεφτά είναι μονο για τους πρώτους κι όχι για τους δεύτερους ή στους δεύτερους εξαφανίζονται και δεν τα βλέπει καν?
Το ελάχιστο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να αναρωτηθεί για όλα αυτά που ακούγονται, να σκεφτεί, κάπου εκεί μεσα ισως βρει και τις απαντήσεις που ζητά.