Με μια απόφαση η οποία θέτει το ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης σε νέα βάση και η οιποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα ίσχυαν μέχρι τώρα και αποδεχόμενη πλήρως τις θέσεις της Άγκυρας η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης υιοθέτησε ενδιάμεσο ψήφισμα (Interim Resolution), με το οποίο καλεί τις ελληνικές Αρχές, να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις του “Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων” ζητώντας ουσιαστικά την αναγνώριση ως τουρκικής της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης.
Η επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης θεωρείται ως το αρμόδιο όργανο επίβλεψης της ορθής εκτέλεσης των καταδικαστικών αποφάσεων του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από τα κράτη μέλη-
Με το ενδιάμεσο αυτό ψήφισμα καλείται η Ελλάδα να αναγνωρίσει, ως τουρκική(!), τη μουσουλμανική ένωση Ξάνθης και να αναγνωρίσει το δικαίωμα του «συνεταιρίζεσθαι» στις υπόλοιπες μουσουλμανικές ενώσεις της περιοχής και αφορά τις υποθέσεις «Μπεκίρ Ούστα και άλλοι κατά Ελλάδος», «Εμίν και άλλοι κατά Ελλάδος» και Τουρκική Ένωση Ξάνθης κατά Ελλάδος.
Στο ψήφισμα σημειώνεται ότι, η Ελλάδα είχε καταδικαστεί από το Δικαστήριο, για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία του «συνεταιρίζεσθαι», εξαιτίας της άρνησής της να αρνηθεί την αναγνώριση των μουσουλμανικών ενώσεων ως τουρκικών και να τις εγγράψει στα οικεία μητρώα των ενώσεων στην Ελλάδα.
Στο ψήφισμα υπογραμμίζεται ότι, ενώ από τον Ιούνιο του 2013 οι ελληνικές Αρχές είχαν διαβεβαιώσει την Επιτροπή Υπουργών του ΣτΕ ότι έχουν μελετήσει την καλύτερη δυνατή λύση, δεν προσεκόμισαν κανένα συγκεκριμένο στοιχείο, για τα μέτρα που, ενδεχομένως, εφαρμόσθηκαν, προς την κατεύθυνση της εφαρμογής των αποφάσεων του Δικαστηρίου.
Με το ψήφισμα καλούνται οι ελληνικές Αρχές να λάβουν, χωρίς άλλη καθυστέρηση, όλα τα αναγκαία μέτρα, έτσι ώστε οι αιτούντες να επωφεληθούν από τις διαδικασίες σύμφωνα με τις απαιτήσεις της σύμβασης, όπως αυτό έχει ερμηνευθεί από τη νομολογία του Δικαστηρίου.
Καλούνται, ακόμη, οι ελληνικές Αρχές, να δώσουν-σύμφωνα με το defencenet- στην Επιτροπή συγκεκριμένες πληροφορίες, σχετικά με τα μέτρα που έλαβαν ή σκοπεύουν να λάβουν, για την αναγνώριση των μουσουλμανικών ενώσεων, ως τουρκικών, και την εγγραφή τους στα οικεια μητρώα.
Με την συγκεκριμένη απόφαση ουσιαστικά τίθενται οι βάσεις για την κατάργηση της συνθήκης της Λωζάνης του 1933 όπου βάσει του άρθρου 2β η μειονότητα χαρακτηρίζεται ως μουσουλμανική και όχι ως τουρκική μέσω της διαδικασίας ανταλλαγής πληθυσμών που προέβλεπε η συνθήκη.
Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη και με απρόβλεπτες επιπτώσεις απόφαση η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί στη «ρίζα» της αλλιώς οι εξελίξεις μόνο ως αρνητικές μπορούν να χαρακτηριστούν.