-
ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕ
Υπαρχουν φημες οτι ο καφετζης δυστυχως μετα απο τρεισιμιση χρονια παραδοσιακου καφενε τον κλεινει λογω ανωθεν ισχυρων πιεσεων…...
οντος οι φημες ειναι αληθεις , αλλα δεν σου ειπαν οτι τον ανακενιζω τον καφενε σε μοντερνο καφε- μπαρ την ημερα και μπαρακι - στριγκ το βραδι .
μπαρακι - στριγκ το βραδι .οι σερβιτορες .
-
ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕ
οντος οι φημες ειναι αληθεις , αλλα δεν σου ειπαν οτι τον ανακενιζω τον καφενε σε μοντερνο καφε- μπαρ την ημερα και μπαρακι - στριγκ το βραδι .
Ελπιζω να ειναι ετσι και οχι απλα υπεκφυγη γιατι ξερω οτι τα διαφορα κεντρα εξουσιας ειναι πολυ ισχυρα και βλεπουν μαλλο ματι το στεκι αυτο….
-
ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕ
Συγχαρητηρια στον καφεντζη,απο φημες που εχουν διαρευση για το θεαμα που θα υπαρχει στον ανανεωμενο καφενε http:// youtu.be/0W9I7TaiZAU.περιμενω προσκληση γι τα εγκαινια!!!καλες δουλειες Πειρατη!!
-
ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕ
**Είναι γραφτό ν’ ανταμώνεις στ’ ανηφόρισμα
τα μουχλιαμένα και τα δειλότροπα·
μ’ αν κοιτάξεις πίσω απ’ της ψυχής το χώρισμα,
ο ίδιος βλάκας είναι με τα χίλια πρόσωπα.
Είναι γραφτό και θα σου μοιάζουνε μυριάδες
που κοντοστέκουνε για λίγο στα πυρότοπα
σαν κλαδεμένες, άρρωστες παραφυάδες,
μ’ απλά είναι ο ίδιος βλάκας με τα χίλια πρόσωπα.Ο ίδιος βλάκας είναι χρόνια τώρα κι έρχεται ακάλεστος·
πότε σαν πολεμιστής πότε σαν άρρωστος.
Ή θα ορκίζεται ή θα ξερνάει ψέματα
ή θα μοιράζεται παράταιρα συμπλέγματα.
Άλλοτε με υπομονή, προστατεύει το κουφάρι του,
άλλοτε όπου ναναι χαρίζει τσάμπα το τομάρι του ή κάθεται για να φορτώνει στιγμές στην πλάτη ή επειδή το φτωχικό μας του
μοιαζε παλάτι.
Αντάμωσα πολλά καλομεγάλωτα παιδάκια
και ταριχευμένα, πικροκάμωτα ανθρωπάκια,
έτοιμους, ταλαντούχους μ’ άπειρες δικαιολογίες,
φθαρμένους και κακόπιστους μ’ αμφιβολίες,
ξενιστές και της ψυχής τους προδότες,
ελαφροϊσκιωτους, πανούργους και μεγάλες κότες,
τεμπέληδες, πολλούς τεμπέληδες,
κουτσομπολιά, σάλια, διχόνοιες κι έριδες.
Μα τώρα εδώ στα ωραία και στα καλύτερα,
μακρυα απ’ το τέλος μια ώρα αρχύτερα,
καταλήγω μεταξύ σοβαρού και πλάκας
πως ήταν ένας, αλλά με χίλια πρόσωπα βλάκας.Αν πέσει πάνω σου ξανά χαλαρά και νυσταλέα
βλάκας με digital περικεφαλαία,
μη δώσεις βάση στην κρυφόπνιχτη μιλιά του,
μην ελαφρώσεις απ’ τα βάσανα τη ραχοκοκαλιά του.
Άφησέ τον μες στη μούχλα μόνο του να ψαχουλεύει,
έχει μάθει στα σκουπίδια τύχη να γυρεύει,
να λερώνει με σιγανοψιθυρίσματα
σαν τα σιχαμένα ποντικογρυλλίσματα..
Ψάχνει γυρίσματα, εκλιπαρεί για χάρη.
Τα πάντα μέσα του κάθε στιγμή τουμπάρει.
Αρκετά, σου λέω, πολύ μας καθυστέρησε.
Δεν ξέρω τίποτα απ’ τα όμορφα αν μας στέρησε,
μα όπως έσπειρε, θέρισε· κανείς πια δε πληρώνει
καλοντυμένη, αχρείαστη, βαλαντωμένη πόρνη.
Τέρμα ο οίκτος και τα σαβουροσκορπίσματα
κι η αναμονή για τη ζωή που `χει γυρίσματα.
Κρατάω λίγα για να βγάλω το ανηφόρισμα,
κερνάω τύψεις, το λάθος πόρισμα,
γελάω πια μ’ όλα εκείνα τα ανισσόροπα
που άκουσα από το βλάκα με τα χίλια πρόσωπα.**"It's only the mind which separates reality from truth."
"It's all literally a matter of perspective."
"But there is only one truth that is your truth."
"It's a revised perception that protects you." -
ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕ
Γλένταγες στους ουρανούς
με ζάρια και χαρτιά
και ξάφνου στα σκοτάδια μας
γκρεμίστηκες με φόρα.Τώρα κρυώνεις και πεινάς
μ’ άστο σε μας,
για σένα βράζει αυτή
η άδεια κατσαρόλα.Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.Άπλωνες στα σύννεφα τη τσόχα και με μιας,
έναν αιώνα κέρδιζες ποντάροντας μια ώρα.Τώρα θυμώνεις, ξεφυσάς κι όλο ρωτάς
που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.Δεν πειράζει που δε σου `ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα.
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
ο χαμένος τα παίρνει όλα.Μη γκρινιάζεις που δε σου `ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα.
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
ο χαμένος τα παίρνει όλα. -
ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕ
Γλένταγες στους ουρανούς
με ζάρια και χαρτιά
και ξάφνου στα σκοτάδια μας
γκρεμίστηκες με φόρα.Τώρα κρυώνεις και πεινάς
μ’ άστο σε μας,
για σένα βράζει αυτή
η άδεια κατσαρόλα.Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.Άπλωνες στα σύννεφα τη τσόχα και με μιας,
έναν αιώνα κέρδιζες ποντάροντας μια ώρα.Τώρα θυμώνεις, ξεφυσάς κι όλο ρωτάς
που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.Δεν πειράζει που δε σου `ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα.
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
ο χαμένος τα παίρνει όλα.Μη γκρινιάζεις που δε σου `ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα.
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
ο χαμένος τα παίρνει όλα.