Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Τα γεγονότα της Αθήνας τον Δεκέμβριο του 2008, η «Αραβική Άνοιξη» στην Τυνήσια, Λιβύη, Αίγυπτο και Συρία και τώρα τα γεγονότα της «λαϊκής εξέγερσης» στην Ουκρανία, (παλαιοτέρα είχαμε την «λαϊκή εξέγερση» ανατροπής του καθεστώτος στην Σερβία), όπως εξελίσσονται, προκαλούν υπόνοιες ότι μυστικές υπηρεσίες όπως η CIA, η Μ16, αλλά και η ισραηλινή MOSSAD, βρίσκονται πίσω από όλη αυτή την αλυσίδα των υποτιθέμενων «λαϊκών εξεγέρσεων». Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι αυτοί οι «λαϊκοί επαναστάτες» χρησιμοποιούν τελευταίου τύπου μέσα αστικών συγκρούσεων από πολύ καλά οργανωμένες ομάδες, ειδικά εκπαιδευμένες και καθοδηγούμενες από καλά καλυπτόμενα άτομα.
Το βασικό κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των «εξεγέρσεων» είναι ότι οι υποτιθέμενοι εξεγερμένοι επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση ακόμα και ανατροπή κυβερνήσεων που είχαν εκδηλώσει πολιτικές αποδέσμευσης από τα δυτικά νεοαποικιακά συμφέροντα. Αποκορύφωνα είναι τα τελευταία γεγονότα της Ουκρανίας, που άρχισαν όταν η νόμιμη ουκρανική κυβέρνηση αρνήθηκε να υπογράψει την υποταγή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, (βλέπε ευρωπαϊκή λαίλαπα ), έχοντας το προηγούμενο της λεηλασίας χωρών μελών της όπως η Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία και… δεν συμμαζεύεται.
Τα γεγονότα της Ουκρανίας μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό, αν και υστερούν πολύ στην σφοδρότητα τους, με τα γεγονότα της Αθήνας του 2008. Στην Ελλάδα υπήρχε τότε μια κυβέρνηση που ήθελε να αποσπάσει την χώρα από την ασφυκτική «αγκαλιά» της Δύσης και το «χειρότερο», ταυτίστηκε στα ενεργειακά της συμφέροντα με την Ρωσία. Αυτό ήταν το «θανάσιμο αμάρτημα» για μια χώρα που ήταν πάντα το εύκολο θύμα του ΝΑΤΟ και της αμερικανικής πολιτικής στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό έπρεπε να το πληρώσει ακριβά. Οι δυτικοί δυνάστες έχοντας σαν συμμάχους τα ελληνικά προδοτικά ΜΜΕ πολέμησαν με σφοδρότητα αυτή την κυβέρνηση και στη συνέχεια προκάλεσαν από ένα τυχαίο, (;;), γεγονός την εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008 την οποία πολλοί αφελείς πίστεψαν ότι είναι ένα λαϊκό κίνημα. Για τα γεγονότα της Ουκρανίας ήδη έχουν γραφτεί πολλά. Το εντυπωσιακό είναι πως ακόμα και από τον τουρκικό τύπο «διέρρευσε» ότι η αμερικανική μυστική υπηρεσία CIA, η τουρκική μυστική υπηρεσία ΜΙΤ και το ταταρικό στοιχείο που βρίσκεται στην Τουρκία, στην Κριμαία και στην περιοχή του Καζάν ανατολικά της Ουκρανίας, φέρονταν σαν οι βασικοί αρχικοί υποκινητές των διαδηλώσεων στην Ουκρανία. Τις αποκαλύψεις αυτές τις έκανε η ίδια η τουρκική εφημερίδα, Aydınlık, η οποία επικαλέστηκε πληροφορίες και μαρτυρίες της έγκυρης γαλλικής ειδησεογραφικής ιστοσελίδα, Egalite et Reconciliation, της ρωσικής ειδησεογραφικής ιστοσελίδας, Svobodnaya Pressa, καθώς και του επίσημου πρακτορείου ειδήσεων της Κριμαίας, Kırım Haber Ajansı
Όσον αφορά την «Αραβική Άνοιξη» εδώ τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα καθώς οι δυτικές δυνάμεις δεν δίστασαν να επέμβουν φανερά και να ανατρέψουν το ανεξέλεγκτο καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι. Ο Καντάφι έκανε το τραγικό λάθος να μην κατανοήσει ότι η Αλ Κάϊντα και οι άλλες εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις είχαν «κατασκευαστεί» από τους ίδιους του Αμερικανούς για να προσφέρουν το πρόσχημα στις διάφορες επεμβάσεις τους ανά τον κόσμο. Η επιχείρηση όμως επιβολής ελεγχόμενων από την δύση ισλαμικών καθεστώτων και σε άλλες αραβικές χώρες, με την βίαιη ανατροπή των κοσμικών κυβερνήσεων, έκανε το λάθος να μην υπολογίσει την πραγματική λαϊκή αντίδραση αυτών των χωρών αλλά και των κυρίαρχων κοσμικών καθεστώτων. Έτσι το πείραμα απέτυχε παταγωδώς στην Αίγυπτο, ενώ στην Συρία είχε τα γνωστά αιματηρά αποτελέσματα.
Για την Ελλάδα και για την Κύπρο τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα. Και οι δυο αυτές χώρες του ελληνισμού ήταν ήδη «αλυσοδεμένες» από ένα προδοτικό πολιτικό κατεστημένο με το άρμα της ευρωπαϊκής τους εξόντωσης. Έπρεπε να υποταχτούν ολοκληρωτικά γιατί έτυχε να βρίσκονται στο «μάτι του κυκλώνα» που είναι τα τεράστια ενεργειακά κοιτάσματα της περιοχής μας. Όσον αφορά την Τουρκία, εδώ τα πράγματα περιπλέκονται γιατί ο «εκλεκτός» των ΗΠΑ και της Δύσης που θα γίνονταν το πρότυπο για όλο τον ισλαμικό κόσμο, κάπου παρεννόησε τον ρόλο του και πίστεψε πως είναι ο ίδιος χαλίφης στην… θέση του χαλίφη. Αυτό προκαλεί και το τελευταίο μένος των δυτικών κατά του Ερντογάν. Περιττό να προσθέσουμε ότι μια αστάθεια στην Τουρκία πάντα εγκυμονεί το κίνδυνο «θέρμων επιπτώσεων» προς την δική μας πλευρά.
Όλα αυτά δείχνουν πως ήδη έχει αρχίσει ένας μεγάλος πόλεμος και είμαστε μάρτυρες των πρώτων, δυστυχώς αιματηρών επεισοδίων του. Η Νέα Τάξη έχει οργανώσει καλά τα τελικά της σχέδια, αλλά επειδή είναι ανθρώπινα σχέδια, δεν απέφυγε τα λάθη. Το μεγάλο λάθος της ήταν ότι δεν πρόβλεψε, όταν είχε την απόλυτη υπεροχή και κυριαρχία την δεκαετία του ενενήντα, την μεγάλη γιγάντωση της Ρωσίας που φέρει την σφραγίδα, «Βλαδίμηρος Πούτιν», καθώς και την οικονομική «έκρηξη» της Κίνας που μεταφράστηκε σε στρατοκρατική πρόκληση προς τις ΗΠΑ. Αυτά τα δύο δημιούργησαν ένα σοβαρό ανάχωμα στην παγκόσμια υποταγή.
Ποιο είναι το δικό μας συμφέρον και η δική μας πρόκληση ; Από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους «συμμάχους» μας μέχρι σήμερα συσσωρεύσαμε ατέλειωτες εθνικές συμφορές. Πάντα μας πρόσφεραν ένα και μας έπαιρναν δέκα! Καταδίκασαν την χώρα μας στην ένδεια και στην οικονομική καταστροφή, ενώ παζαρεύουν χωρίς εμάς για εμάς και για τους ενεργειακούς θησαυρούς μας. Υπάρχει όμως και το «αντίπαλο δέος» που συνδέετε και πνευματικά με την χώρα μας. Στο χέρι μας είναι να αποφασίσουμε προς τα που μας συμφέρει να πάμε. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως, πρώτα πρέπει να απαλλαχτούμε από όλους τους πολιτικούς απατεώνες και προδότες του ελληνισμού. Ο πάτερ Παϊσιος έλεγε, «Αυτοί έχουν τα σχέδια τους αλλά έχει και ο Θεός τα δικά Του».
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
(pentapostagma)

Σενάριο Ουκρανίας για Μολδαβία και Γεωργία με την συμβολή της Τουρκίας
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Το ίδιο σενάριο που οδηγεί στη αναπόφευκτη διάσπαση της Ουκρανίας και την υποδούλωση του δυτικού της τμήματος στην λεηλασία του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει σχεδιαστεί και για άλλες δύο χώρες που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή, επιβεβαιώνοντας τις ανησυχίες πολλών στρατηγικών ερευνητών ότι έχει ανοίξει ένας κύκλος έντονης αντιπαράθεσης που μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Σύμφωνα με ένα πολύ αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής επιθεώρησης, Ayıdınlık, το σκηνικό της Ουκρανίας στήνεται στην Μολδαβία και στην Γεωργία καθώς και οι δυο αυτές χώρες θα κληθούν μετά από έξη μήνες να υπογράψουν την ίδια συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία είχε απορρίψει ο πρόεδρος Γιανούκοβιτς της Ουκρανίας, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στα γνωστά γεγονότα της ανατροπής του. Το σχέδιο προβλέπει την υπαγωγή των χωρών αυτών και στο ΝΑΤΟ, με την ενεργό καθοδήγηση της Τουρκίας και ειδικά της ισλαμικής κυβέρνησης Ερντογάν, που μετά την παταγώδη αποτυχία του στην Συρία βρήκε νέο πεδίο «δόξης» λαμπρό. Η εφαρμογή όμως αυτού του σχεδίου πολύ πιθανόν να σκοντάψει στην αντίδραση των κυβερνήσεων και των δυο αυτών χωρών, (ειδικά της Μολδαβίας όπου υπάρχει και μεγάλη ρωσική μειονότητα), καθώς νωπό είναι το προηγούμενο του πολέμου της Γεωργίας. Εκεί η Ρωσία αντέδρασε στην απόπειρα της υπαγωγής της χώρας στο ΝΑΤΟ με τον γνωστό δυναμικό τρόπο αιφνιδιάζοντας τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους. Στην περίπτωση αυτή θα τεθεί πάλι σε εφαρμογή το γνωστό σχέδιο της «λαϊκής εξέγερσης» που θα κατευθυνθεί, όπως έγινε και στην Ουκρανία, από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, Γερμανίας, Μεγάλης Βρετανίας και Τουρκίας.
Αλλά για τις λαϊκές αυτές «εξεγέρσεις» σε ένα πολύ σημαντικό άρθρο του στην ρωσική, Pravda.ru, ο γνωστός στρατηγικός αναλυτής Anthony F Shaker, περιέγραψε το πως εδώ και μερικά χρόνια έχει στηθεί ένας πολύ καλά χρηματοδοτούμενος μηχανισμός πρόκλησης «εξεγέρσεων» σε χώρες όπου τα στρατηγικά συμφέροντα της δύσης έχουν αυξηθεί σημαντικά. Έτσι είχαμε την «Αραβική Άνοιξη», τώρα η Ουκρανία και η Βενεζουέλα, πιο πέρα το κινέζικο Τουρκεστάν στην δυτική Κίνα. Παρόμοιο παράδειγμα και η περίπτωση της Ελλάδας που οδηγήθηκε από μια τεχνητή εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008, που οργανώθηκε από ξένες μυστικές υπηρεσίες, στην πλήρη υποταγή της χώρας στην μνημονιακή ευρωπαϊκή κατοχή. Η τακτική αυτή πρόκλησης «λαϊκών εξεγέρσεων» αντικατέστησε τις παλαιοτέρα ανοιχτές στρατιωτικές επεμβάσεις που είχαν και πολιτικό κόστος, όπως στην Νικαράγουα, Νότιο Αφρική, νοτιοανατολική Ασία και φυσικά Αφγανιστάν και Ιράκ. Αιμοδιψείς τρομοκράτες, εγκληματικά αποβράσματα, αδίστακτοι ισλαμιστές εγκληματίες από Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τσετσενία, κλπ, επαγγελματίες τυχοδιώκτες δολοφόνοι, αποτελούν τα τμήματα αυτού του «επαναστατικού» μείγματος το οποίο πληρωμένο αδρά από τα δυτικά ταμεία, στέλνετε να ανατρέψει κυβερνήσεις που δεν δέχονται να υποταχτούν στην κατοχή του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συν-σπόνσορες αυτών των «επαναστατικών» αιμοβόρων στοιχείων, η Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Περσικού κόλπου, από τις πιο στυγνές δικτατορίες όπου ακόμα και η πρόθεση να οικοδομήσεις ένα χριστιανικό ναό, τιμωρείται με θάνατο.
Ειδικά στο θέμα της Ουκρανίας η παραπληροφόρηση σκόπιμα έχει χτυπήσει «κόκκινο». Μια υπόθεση που αφορά καθαρά τους ενεργειακούς αγωγούς, (όπως άλλωστε και για την Συρία) και την ρωσική εταιρεία πετρελαίου Gazprom, που πρέπει να χάσει τον απόλυτο έλεγχο τους, είναι η κύρια αιτία της όλης τεχνητής «εξέγερσης». Το άσχημο όμως στην περίπτωση αυτή, είναι ότι οι δυτικοί ινστρούχτορες «έπαιξαν» με όλες τις εθνοθρησκευτικές διαφορές της Ουκρανίας για να επιτύχουν τον «λαϊκό ξεσηκωμό». Παράλληλα έρευσε άφθονη η οικονομική βοήθεια, (οι Ρώσοι υπολόγισαν περί τα 25 εκατομμύρια δολάρια), για την καλή οργάνωση της «εξέγερσης». Οι μισθοί για κάθε «εξεγερμένο», σύμφωνα με το άρθρο της Πράβδα, ήταν από 30 μέχρι ακόμα και 50 ευρώ την ημέρα. Αντιλαμβάνεται κανείς για μια χώρα που δεν έχει το επίπεδο διαβίωσης που έχουν κάποιες δυτικές χώρες, το δέλεαρ που έβαλαν πάνω στο τραπέζι όλων αυτών των «εξεγερμένων», που ξαφνικά αντιλήφθηκαν ότι είναι Ουκρανοί εθνικιστές και… διάδοχοι των Ναζί του Χίτλερ. Έτσι κινητοποιήθηκε η καθολική, ουνιτική, ακόμα και η ορθόδοξη, αλλά σχισματική κοινότητα της Ουκρανίας, που έκαναν το σφάλμα να ταυτιστούν με όλα τα εγκληματικά στοιχειά της πλατείας, κραυγάζοντας παραδοσιακά αντίρωσικά συνθήματα λες και ακόμα ζούσαν στην εποχή του Στάλιν και του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Φυσικά όλα αυτά από κάποιες μειονότητες της δυτικής και μόνο Ουκρανίας.
Όλα αυτά δείχνουν πως έχουμε εισέρθει σε μια πυρίκαυστη ζώνη με το διεθνές νεοταξικό χρηματιστηριακό κατεστημένο να προχωρεί πλέον απροκάλυπτα με κάθε μέσο στην υποδούλωση κρατών και λαών, αλυσοδένοντας κυβερνήσεις που έχουν δείξει κάποια πρόθεση να αντιδράσουν. Η ελληνική εμπειρία είναι η πικρή πείρα αυτής της υποδούλωσης. Βεβαία ο τελικός στόχος είναι η Ρωσία και ακόμα πιο πέρα η Κίνα, αλλά και περιφερειακές εστίες αντίστασης, όπως Βενεζουέλα, Ιράν, Συρία, κλπ. Όμως αυτό το θανάσιμο παιχνίδι έχει πολλές παγίδες και πολλούς κινδύνους και αυτοί που το άρχισαν δεν αποκλείεται να καούν οι ίδιοι στις «φωτιές» που έχουν ανάψει από την μεγάλη τους απληστία. H Αρκούδα παρακολουθεί έτοιμη να αναλάβει δράση, ενώ ανατολικότερα ο Δράκος είναι έτοιμος να εξαπολύσει τις φωτιές τους στην απέναντι ακτή.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
(pentapostagma)