Στο θεμα αυτο , θα προσπαθησουμε , μεσω κειμενων που αφορουν την ιστορια καποιας περιοχης , να συγκεντρωσουμε στοιχεια για δραση ανταρτων , μετακινησεις πλυθησμων (αφηναν κατι πισω ) και ονομασιες περιοχων .
Υπαρχουν πολλες αναφορες σε θησαυρους , σε αρκετα βιβλια που κατα καιρους εχουν εκδοθει και αφορουν την ιστορια καποιας περιοχης .
Εγω αρχιζω με την Λευκιμμη Εβρου . Στο μεσον της διαδρομης Φερρων-Σουφλιου και χτισμενο σε πλαγια , αποτελεσε -και αυτο - βαση ανταρτων .
Θα βαλω εδω καποια κειμενα απο τη σελιδα του Ευάγγελου Αυδίκου :
http://alex.eled.duth.gr/evros1/leukimi/index.htm .
Ο χαμένος θησαυρός
_Οι ιστορίες που αφηγούνται οι Λευκιμιώτες, καταλήγουν πάντα σε κάποιο χαμένο θησαυρό, είτε πραγματικό είτε συμβολικό. Όσον αφορά την πρώτη λειτουργία, στα μεταπολεμικά χρόνια όλα σκάφτηκαν στη Λευκίμη, καθώς υπήρχε έντονη φημολογία, η οποία αποτέλεσε μέρος της τοπικής μεταπολεμικής αφηγηματολογίας για κρυμμένους θησαυρούς…..............Ωστόσο, οι ιστορίες αυτές είχαν υλική βάση. Μια ομάδα αφηγήσεων διαμορφώθηκε με βάση της εμπειρίες του αντάρτικου. Οι πιο πολλοί είχαν ακούσει για λίρες που έπεσαν στο χωριό. Υπάρχει, όμως, και απόδειξη με πρωταγωνιστή τον εκτελεσμένο Οδυσσέα. «Εγώ ήμουν στο γάμο του Σαμούρη. Είχε τρία αγόρια και πάντρευε το ένα του παιδί με του Καβαρατζή την κόρη. Εκεί που ήμασταν ακούγεται «Οδυσσέας, Οδυσσέας». Φορούσε ένα χιτώνιο, χακί, σαν αδιάβροχο, ένα πέτσινο δίκοχο και το αυτόματο στον ώμο. Και το βράδυ το έκανε συζήτηση ο πρόεδρος. Έγινε ντόρος ότι ο Οδυσσέας έδωσε δώρο λίρα. Αυτές τις λίρες του Οδυσσέα ακόμη ψάχνουν να τις βρουν. Το αντάρτικο κίνημα εκείνη την εποχή χρηματοδοτούνταν από την Αγγλία σε λίρες και ο Οδυσσέας ήταν αυτός που τις εισέπραττε. Και λένε ότι από τις 1000 λίρες που εισέπραττε, κάποιο τις έχει κρύψει. Άλλοι λένε σε τενεκέδες, πάντως ψάχνουν να τις βρουν. Ο μακαρίτης ο πρόεδρος ο Παπαθεοδώρου όλα τα βουνά είχε γυρίσει. Άλλοι με μηχανές, άλλοι στα βουνά, στον Μπαλτζά» (Α. Μαρκόπουλος)..............Είναι βέβαιοι, ότι οι λίρες βρίσκονται θαμμένες κάπου, δεν ξέρουν τον τόπο. Άλλες ιστορίες αναφέρονται σε λίρες, που μεταφέρθηκαν στο βουνό το 1947(147). Το φυσικό, αλλά και το ανθρωπογενές περιβάλλον ενσωματώνεται στις ιστορίες ως πιθανός χώρος εναπόθεσης του θησαυρού. Έτσι, ψάχνουν παντού, ιδίως στα δέντρα και τις βρύσες ως σταθερά σημεία για προσανατολισμό εκείνων που έθαψαν το θησαυρό…...................Άλλη πηγή που τροφοδότησε τις ιστορίες για τους χαμένους θησαυρούς, ήταν η βιαστική αποχώρηση των μουσουλμάνων από τα τρία χωριά (Αμυγδαλιά, Κιτρινόπετρα και Βυρίνη) για την Τουρκία, με την έναρξη της κατοχής. Ο Σαρακατσάνος Γ. Ρούφος θυμάται μια χοντρή πλάκα, ίσα με τραπέζι. Έπαιζε εκεί με μουσουλμανόπαιδα, όταν προπολεμικά ξεχειμώνιαζε στην Αμυγδαλιά η οικογένειά του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, «βλέπουμε την πλάκα σηκωμένη, αναποδογυρισμένη και από κάτω είχε τετράγωνο μέρος, σκαμμένο σε τενεκέ».
Οι ενδείξεις αυτές ευνόησαν τις παραδόσεις για κρυμμένους θησαυρούς από τους Τούρκους, μερικοί από τους οποίους επέστρεψαν στο χωριό κρυφά και πήραν ό,τι έκρυψαν. Αυτή η φημολογία εμπλούτισε τις ιστορίες, αλλά, κυρίως, ενίσχυσε τη διάθεση των Λευκιμιωτών να ψάξουν. «Όλοι έχουν ψάξει για χρυσάφι, λίρες, ασήμι στα τουρκοχώρια και στην περιοχή της Λευκίμης. Υπήρχε η φήμη ότι είχαν αφήσει οι Τούρκοι. Έψαξαν στα νεκροταφεία, δεν άφησαν τάφο για τάφο. Μερικοί λένε ότι αυτό έκανε καλό στους Σινανάηδες, γιατί καθάρισαν τα χωράφια τους χωρίς κόπο και κόστος. Έψαξαν και στο τζαμί» ................. (147) . «Μια θεία μου λέει πως, όταν τους ανέβασαν πάνω, είχαν τις λίρες και τις βάλανε σε μια κουβέρτα, αλλά ποιος τις έχει τώρα;» (Κ. Τσότσου)._
Υπαρχει η κλασικη ιστορια των χασμενων λιρων , ο μαρτυρας , (147) και καποια τοποθεσια .
Σε αλλο ομως σημειο του βιβλιου , αναφερεται το εξης :
«Πίσω από τον Μπαλτζά υπάρχει ο δεύτερος Μπαλτζάς. Εκεί, υπάρχει μια χαράδρα δασωμένη, λέγεται Τζιάμτζιας. Εκεί, ήτανε τα λημέρια των ανταρτών της εθνικής αντίστασης το '41, '42, '43. Εδώ στη Λευκίμη οι αντάρτες εμφανίστηκαν το 1942. Τους έλεγαν Τελτζήδες, γιατί έκοβαν τα σύρματα, για να μη μπορούν να επικοινωνούν οι Γερμανοί μεταξύ τους. Μετά τους έλεγαν αντάρτες και μετά ελασίτες»
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΠΑΛΤΖΙΑΣ (Ετσι προφερεται) . Και αντε να μην το ξερεις και να τρεχεις !
…............Παίρνουν τη ρεματιά και πάνε και κυκλώνουν πίσω από τον Μπαλτζιά ένα στέκι που ήταν τα αντάρτικα λημέρια. Και πιάνουν ένα μέρος, Γιουμπούρκαγια λέγεται (ξηρός βράχος), …..............με τους αντάρτες βγήκαμε πάνω στη Μητρόπολη, πάνω στο ύψωμα.......................Ορκιστήκαμε στο Ευαγγέλιο ότι θα αγωνιστούμε για τον εθνικό σκοπό. Θα μας έρθει διαταγή, περνάει μια αμαξοστοιχία, θα ανατινάξουμε γέφυρα. Όποιος απασχολείται μια μέρα από τη δουλειά του, θα παίρνει μια λίρα. Αλλά δεν είδαμε λίρες ποτέ. Ήρθαν λίρες, αλλά δεν τις είδαμε ποτέ…........... Ωστόσο, προσφέρει πολλές βιωματικές πληροφορίες. Μια τέτοια είναι η ορκωμοσία της δεκατετραμελούς ομάδας στο εκκλησάκι του Σταυρού προς το ποτάμι Γάβρος................σκοτώθηκε ο Σταθάτος δια λιθοβολισμού πίσω από τη Λευκίμη, τοποθεσία Γιάριτσικ».........Όταν εγκατέλειψαν το λημέρι του Τσατάλκαγια, εμείς μικροί πηγαίναμε και ψάχναμε εκεί που είχε παρατημένα όπλα.........
Αυτα αναφερονται σε δυο μονο κεφαλαια του βιβλιου του προαναφερομενου κυριου Ε.Αυδικου . Αρκετα ονοματα , αναφορες σε λιρες και σε χωρια τουρκων που αδειασαν . Επισης , χρησιμη ειναι και η βιβλιογραφια που παραθετει ο καθε συγγραφεας .
Η περιοχη των βουνων , που ξεκινα απο Λευκιμη και καταληγει στην Κορνοφωλια , βορεια , ειναι γεματη απο λημερια ανταρτων (1ου και 2ου) .
Εχει βεβαια και αλλα πολλα ( μα παρα πολλα) , αλλα δεν ειναι για μας .
Τελικα για να γινεις χρυσοθηρας , θελει πιο πολυ διαβασμα απ' οτι εριξα στη σχολη…