[/3/"]http://www.authorway.com/enathinais/index.php/2012-11-12-13-59-35/2012-04-13-15-31-42/92-ergostasio-nazi#!prettyPhoto[gallery84b7df97a9]/3/](http://www.authorway.com/enathinais/index.php/2012-11-12-13-59-35/2012-04-13-15-31-42/92-ergostasio-nazi#!prettyPhoto[gallery84b7df97a9)

Μαλλον σαπουνι φτιαχνανε

το βαλατε για καλαμπουρι αλλα δεν γνωριζετε τον σκοπο του και ευτηχως ακομα δεν το πηραν χαμπαρι οι γυφτοι
γνωριζη καποιος που βρισκετε αυτο?
καποιος που να μπορη να παη να βγαλη φωτο και να αποδειξη αν ηταν οντως γερμανικη κατασκευη?

Το βλέπω για πρώτη φορά και μου έκανε μεγάλη εντύπωση η κατασκευή, γενικά η ποιότητα των τοίχων μπετά λειασμένα τόσο ανθεκτικά αν όντως είναι απο τότε κατασκευασμένο, δεν έχει φθορά απο το χρόνο πως γίνετε αυτό κάτι άλλο παίζει νομίζω δεν ξέρω πάντως έχουμε μεσάνυχτα για πιο λόγο το κάνανε τι να λέμε τώρα !!

ειναι στην περιοχη Λαιμος το κτιριο στον κυκλο στο μεγαλο τοξο
ο δρομος που πηγεναμε παλια ρομαντικα ραντεβου γκομενες για φεγγαραδα .
τοτε χωματοδρομος , παντα διανυχτερευων καντινα για μπυρα και βρομικο .
στο μικρο τοξο προβλητα που καταληγει στη θαλασσα καμουφλαρισμενη αναμεσα στα βραχια .
στο πλα'ι' κοντα το πολυτελες ξενοδοχειο που εχει τωρα

η κατασκευη ειναι τυπου προκατ γιαυτο θελω να δει καποιος τα σιδερα και αυτα που μειναν,οι γερμανοι σε αυτα ειχαν υπογραφες κατασκευης

Δεν γνωρίζω τι ακριβώς κατασκευή και τι σκοπό εξυπηρετούσε η συγκεκριμένη αλλά γνωρίζω ότι σε όλο το μήκος των ακτών της Αττικής, και με εμφανή τα σημάδια των κατασκευών σε Λαγονήσι, Σαρωνίδα, Ανάβυσσος, Φώκαια και μέχρι το Λαύριο οι γερμαναράδες μαζί με τους Ιταλούς είχαν φτιάξει οχυρωματικά έργα τσιμεντένια με πυροβόλα (κάποια υπάρχουν ακόμα σκουριασμένα) περιμένοντας απόβαση των συμμάχων στην περιοχή. Κτήρια, υπόγειες αποθήκες, δεξαμενές, οχυρώσεις κλπ. υπάρχουν επάνω στα νησιά Φλέβες και στην νησίδα Άγ. Γεώργιος ανοιχτά της Αναβύσσου.
Φιλικά Σάκης

http://www.maritiem.ugent.be/en/research_sleeptank.htm
ετσι θα καταλαβετε που παη το μυαλο μου

το μεγαλητερο εργοστασιο παρη κατα την γνωμη μου στην ελλαδα τον ναζι ειναι το αεροδρομιο της ελευσινας! ολα τα κτιρια η τα ποιο συμαντικα ειναι φτιαγμενα απο τους ναζι. δεν το ειχαν μονο για αεροδρομιο,ακομα εχουν κλειστες αποθυκες η οποιες ειναι απηρακτες.

καλα τι ψαχτηρια ειστε που δεν ριξατε ενα ματι εκει?

To αεροδρόμιο της Ελευσίνας ΔΕΝ έχει κλειστές αποθήκες από την εποχή της κατοχής. Εχει όμως μερικά από τα μεγαλύτερα ψαχτήρια της χώρας που ανταγωνίζονται στο ψάξιμο τους κοκκινοσκούφηδες απέναντι.
Στο λινκ να διαβάσετε και το σχόλιο.
Πάντως θεωρείται σίγουρο ότι ήξεραν από ιερή γεωγραφία και από ενεργειακές τοποθεσίες και χρησιμοποιούσαν την ενέργεια της Γης όποτε τους δινόταν η ευκαιρία. Π.Χ κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί τους είχαν τις κεραίες τους σε πολύ ισχυρά γεωενεργειακά σημεία.
Δεν είναι σίγουρο ποιά παραθαλάσσια οχυρωματικά φτιάξαν οι γερμανοί και ποιά ήταν του ελληνικού πολεμικού ναυτικού.

τελικα γιαυτο που ανεβασε ο αρμα κανεις δεν γνωριζη τιποτα?>

Το μελεταω

θυμησε μου το βραδυ να σου στειλω κολληριο για τα ματια

@goldmaniac:

θυμησε μου το βραδυ να σου στειλω κολληριο για τα ματια

Αν εχεις κανα καλο στειλε

@goldmaniac:

τελικα γιαυτο που ανεβασε ο αρμα κανεις δεν γνωριζη τιποτα?>

Τελικα την ΕΛΛΑΔΑ την αγαπαει υπερβολικα η
ΠΑΝΑΓΙΑ

μακαρι να ναι οπως τα λες φιλε μου…τελικα εβγαλες ακρη περι τινος προκειται αυτη η περιεργη κατασκευη?

Γερμανική Κατοχή της Ελλάδας 1941 και Αντάρτικο

Ύστερα απ’ την κήρυξη πολέμου της Γερμανίας κατά της Ελλάδας, στις 6 Απριλίου 1941, Άγγλοι στρατιώτες αποβιβάστηκαν στον Πειραιά και ήρθαν στο Κίτρος. Η συγκατάθεση, όμως, της κυβέρνησης Κορυζή1, για την αποβίβαση των Άγγλων στην Ελλάδα, δόθηκε πολύ αργά και τα συμμαχικά στρατεύματα έφτασαν στο ελληνικό έδαφος καθυστερημένα.

Στο χωριό, έφτασαν μονάδες της Νεοζηλανδικής μεραρχίας τις πρώτες μέρες του Απρίλη, λίγο πριν απ’ τη συνθηκολόγηση Μπακόπουλου2 –Μπάκου – Τσολάκογλου και του δεσπότη των Ιωαννίνων Σπυρίδωνα. Με την υπογραφή, όμως, της παράδοσης του ελληνικού στρατού της Β. Ελλάδας στους Γερμανούς, το μέτωπο της Μακεδονίας διαλύθηκε και οι Γερμανοί, παρά τη σθεναρή αντίσταση των υπερασπιστών της γραμμής Μεταξά κι ιδιαίτερα του δεσπόζοντος οχυρού Ρούπελ, μπήκαν στη Θεσσαλονίκη στις 9 Απριλίου, σπάζοντας το τριεθνές φυλάκιο. Οι Άγλλοι στο μεταξύ είχαν προλάβει να προωθηθούν μόνο μέχρι τον Αλιάκμονα, για να τον εγκαταλείψουν κι αυτόν σχεδόν αμέσως (14.4.41) και να οπισθοχωρήσουν προς τον Όλυμπο και τα Τέμπη.

Εδώ στο Κίτρος, βρίσκονταν τις μέρες εκείνες αγγλικές μονάδες μέσα στο δασάκι του Αγίου Γεωργίου, στην περιοχή του Αγίου Νικολάου και σε διάφορα άλλα σημεία μέσα στο χωριό. Δεν είχαν οργανώσει καμιά απολύτως άμυνα και φαίνονταν πως δεν είχαν σκοπό να αντισταθούν στους Γερμανούς. Ήταν απλώς περαστικοί. Ιδιαίτερα το τμήμα του Αγίου Νικολάου, που ήρθε τελευταίο στο χωριό, θα προέρχονταν μάλλον από υποχωρούσες μονάδες της περιοχής του Αλιάκμονα ή θα ήταν καθυστερημένο απομεινάρι, που δεν πρόλαβε να φτάσει στη θέση της μονάδας του.

Το μόνο μέτρο που είχαν πάρει ήταν η τελείως πρόχειρη τοποθέτηση δυο μικρού διαμετρήματος πυροβόλων στην αριστερή όχθη του ρέματος της Ζαχαριάς3, χαμηλά στο χωράφι του Κώστα Δασκαλόπουλου, δίπλα στο χωραφόδρομο, που πάει για τη θάλασσα κι απ’ τη θέση αυτή έβαλαν μερικές βολές προς την κατεύθυνση του Αλιάκμονα, εναντίον των προελαυνόντων Γερμανών. Ο κανονιοβολισμός αυτός, σκοπό είχε απλώς και μόνο να ανακουφίσει κάπως τους υποχωρούντες συναδέλφους τους. Γι’ αυτό κι ύστερα από μερικές βολές, πήραν τα πυροβόλα τους και υποχώρησαν κι αυτοί προς τον Όλυμπο. Την ίδια μέρα, το Κίτρος καταλήφθηκε απ’ τους Γερμανούς.

Οι Γερμανοί έφτασαν στο χωριό στις 14 Απριλίου 1941. Θυμούμαι, ήταν μια ηλιόλουστη μέρα και αρκετοί κάτοικοι κατέβηκαν στο δημόσιο δρόμο (παλιά εθνική οδός), για να τους δουν από κοντά. Απ’ το ύψωμα του κονακιού παρατηρούσαμε το δρόμο προς το Μακρύγιαλο και περιμέναμε να φανεί απέναντι στο λόφο η κεφαλή της γερμανικής φάλαγγας των μηχανοκίνητων, που ακούγονταν βαρύγδουπη να προχωρεί.

Για μια στιγμή, πέρασε από κοντά μας σε χαμηλό ύψος ένα γερμανικό αεροπλάνο, που πετούσε με κατεύθυνση προς τον Όλυμπο και σχεδόν αμέσως μαύρισε η κορυφή του υψώματος του δρόμου στο σημείο όπου τώρα ξεκινάει η διακλάδωση για το λιμάνι4. Τα γερμανικά τανκς και τα αλυσιδοφόρα μηχανοκίνητα του Γ’ Ράιχ ξεχύθηκαν πολυθόρυβα κι αμέτρητα, σα μια ατέλειωτη αλυσίδα στον κατηφορικό δρόμο. Εμείς τα παιδιά τρέξαμε προς τη νότια άκρη του χωριού, προς τα αμπέλια του Καβακλί, εκεί όπου περίμεναν και οι άλλοι, για να δούμε από κοντά τους σιδηρόφρακτους Γερμανούς. Όταν αφήσαμε τα τελευταία σπίτια του συνοικισμού και μπήκαμε στα αμπέλια, οι Γερμανοί έφταναν στο σημείο του δρόμου, όπου τους περίμεναν οι λιγοστοί κάτοικοι με τον παπά. Ανάμεσά τους ήταν και ο Ευάγγελος Δημολιός με το Χρήστο Τριανταφύλλου, όπως είπαν αργότερα οι ίδιοι.

Ήταν όλοι τους μαζεμένοι στη συμβολή του σημερινού ασφαλτόδρομου με το χωραφόδρομο, που κατεβαίνει απ’ το χωριό, διασχίζει τα αμπέλια και προχωρεί προς τα ‘’Τσαΐρια’’ και το ‘’Νησί’’. Δυστυχώς, δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε, όταν πρωτοσυναντήθηκαν οι Γερμανοί με τους Κιτριώτες κι ούτε θυμάμαι ποιοι απ’ τους κατοίκους του χωριού τους υποδέχτηκαν, αν τους υποδέχτηκαν και πώς. Οι προαναφερθέντες Ε. Δημολιός και Χ. Τριανταφύλλου, που, όπως είπαν, βρέθηκαν στη συνάντηση, λένε ότι δεν έγινε καμιά υποδοχή και ούτε σταμάτησε έστω και ένας Γερμανός απ’ τη φάλαγγα να τους δει ή να αλλάξει μια κουβέντα μαζί τους. Οι Γερμανοί βιάζονταν να φτάσουν στην Κατερίνη και στα Τέμπη, όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, ώστε να μη δώσουν καθόλου καιρό για ανασύνταξη και οργάνωση άμυνας στους υποχωρούντες Άγγλους. Μάλιστα, στη θέση της σημερινής Νέας Χράνης έφτασαν δυο-τρεις ξεκομμένοι Άγγλοι μοτοσυκλετιστές, που έφυγαν απ’ τον Όλυμπο και δεν σταμάτησαν να τους αιχμαλωτίσουν. Τους περιέπλεξαν μέσα στη φάλαγγά τους και συνέχισαν μαζί τους προς Κατερίνη. Ο ατσάλινος γερμανικός στρατός δεν έδινε καμιά προσοχή στους περίεργους χωρικούς που συναντούσε στο δρόμο του και τους προσπερνούσε με αδιαφορία και ψυχρότητα. Άλλωστε, πατούσαν τη χώρα σα στρατός κατοχής και δεν είχαν ανάγκη από αυρότητες και φιλοφρονήσεις.

Με την ίδια αλαζονεία προσπέρασαν και τους περίεργους Κιτριώτες. Γι’ αυτό κι ούδέποτε είχα την εντύπωση, ότι η πρώτη εκείνη συνάντηση των κατοίκων με τους κατακτητές είχε το χαρακτήρα υποδοχής. Ήταν περισσότερο αυθόρμητη εκδήλωση περιέργειας από μέρους τους, παρά συγκέντρωση υποδοχής των κατακτητών, γι’ αυτό και οι περισσότεροι απ’ τους συγκεντρωθέντες συγχωριανούς ήταν κάτοικοι του πλησιέστερου προς το δρόμο συνοικισμού του Καβακλί, που, λόγω της μικρής σχετικά απόστασης των σπιτιών απ’ το πέρασμα των Γερμανών, μπόρεσαν ευκολότερα να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους.

Πρόεδρος της Κοινότητας εκείνη την εποχή ήταν ο Βασίλης Πανταζής κι έμενε με την οικογένειά του στο κονάκι. Εκεί έμενε, σαν ενοικιαστής και ο τότε αστυνόμος του χωριού ενωμοτάρχης Κυριακόπουλος.

Τα γερμανικά μηχανοκίνητα προχωρούσαν σε πυκνή, συνεχή φάλαγγα. Κάθε 10-15 οχήματα, ένα έφερε πάνω στο καπό της μηχανής του απλωμένη μια κόκκινη γερμανική σημαία με κατάμαυρη τη σβάστικα στο κέντρο της. Σε άλλα οχήματα, ο κόκκινος φόντος της σημαίας ήταν άσπρος και σ’ άλλα μια μικρότερη σε μέγεθος κόκκινη ή άσπρη σημαία με μεγάλη σβάστικα ήταν υψωμένη σε χαμηλό κοντάρι και πλατάγιζε στον αέρα, καθώς αυτά προχωρούσαν με ταχύτητα. Ίσως να ήταν οι σημαίες των διάφορων μικρών ή μεγαλύτερων μονάδων, που αποτελούσαν τη φάλαγγα. Ο τόπος έτρεμε και ο κρότος των μηχανών και των ερπυστριών που τράνταζαν τη γη, αντιβούιζε τρομαχτικός σ’ ολόκληρη τη γύρω περιοχή. Το θέαμα ήταν πρωτοφανές και συνταρακτικό. Ήταν κάτι το ονειρώδες και το απόκοσμο. Ο γκριζόμαυρος δράκοντας με τα κόκκινα και τα άσπρα σημάδια στη ράχη του, φοβερός και απαίσιος για μας, προχωρούσε στον καγκελωτό δρόμο συμπαγής και άτρωτος κι ανεβοκατέβαινε ράχες και πλαγιές ακάθεκτος, τραβώντας ολοταχώς για την Κατερίνη.

Αγγλικά αεροπλάνα αποπειράθηκαν να βομβαρδίσουν την κινούμενη φάλαγγα, χωρίς, όμως, ουσιαστικά αποτελέσματα. Το μόνο που πέτυχαν ήταν να σκοτώσουν έξι γερμανούς στρατιώτες κοντά στις τούμπες του Κορινού, τους οποίους οι συνάδελφοί τους έθαψαν δεξιά του δρόμου, στη διασταύρωση με το δρόμο που κατεβαίνει απ’ τη Σεβαστή. Πάνω στους ξύλινους σταυρούς των τάφων πρόβαλαν για πολύ καιρό τα γκριζοπράσινα κράνη των στρατιωτών, για τους οποίους ο πόλεμος και η ζωή είχαν τελειώσει ταυτόχρονα εκεί.

Τα πρώτα τμήματα των Γερμανών έφτασαν στην Κατερίνη την ίδια μέρα. Τι ήταν για το μηχανοκίνητο στρατό 15 χιλιόμετρα! Εκεί, υποδέχτηκε τους κατακτητές στην πλατεία της πόλης ο τότε μητροπολίτης Κίτρους, Κωνσταντίνος Κοϊδάκης. Για την υποδοχή αυτή, έγινε κατά καιρούς πολύς λόγος και μάλιστα ορισμένοι την αμφισβήτησαν. Κι άλλοι πάλι δεν παραχωρούσαν κι ούτε παραχωρούν κανένα ελαφρυντικό στο μητροπολίτη τους. Ίσως να είναι δυνατό να αμφισβητηθούν οι πραγματικές προθέσεις του δεσπότη, οι οποίες κρύβονται πίσω απ’ την πράξη του αυτή. Η παρουσία του, όμως, στην πλατεία δεν είναι δυνατό να αμφισβητηθεί. Το περιοδικό «Ταχυδρόμος» έγραψε αμέσως μετά τον πόλεμο για την πολυσυζητημένη υποδοχή και δημοσίευσε και σχετικές φωτογραφίες, που δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηρη. Μάλιστα, ο δεσπότης, προσφώνησε στα γερμανικά προς τον επικεφαλής της φάλαγγας γερμανό αξιωματικό το ‘’ως ευ παρέστητε’’ και τους καλωσόρισε με χειραψία. Λέγεται επίσης, πως κάποιος από τον παρευρισκόμενο κόσμο, που είχε συγκεντρωθεί για να δει ή να υποδεχτεί τους Γερμανούς, φώναξε δυνατά από ένα μπαλκόνι στο δεσπότη, πώς να πει γερμανικά το ‘’καλώς ήλθατε’’5.

Στη διάρκεια των μαχών, που επακολούθησαν στα Τέμπη6, το Κίτρος είχε πλημμυρίσει από γερμανικό στρατό. Στο κονάκι εγκαταστάθηκαν ο στρατηγός διοικητής της μονάδας, που μάχονταν στην περιοχή, με το στρατηγείο του και στο σπίτι του γράφοντα, που βρίσκονταν δίπλα στο κονάκι κι ήταν παλιότερα, τον καιρό του τσιφλικιού, βοηθητικό του οίκημα, έμεναν δυο-τρεις Γερμανοί αξιωματικοί. Στο σπίτι του Β. Τριανταφύλλου και στα σπίτια γύρω απ’ αυτό, εγκαταστάθηκαν άλλες γερμανικές υπηρεσίες. Γιατροί, εφοδιασμοί, διαβιβάσεις κ.λ.π.. Διάφορες υπηρεσίες κατέλυσαν και στο Καβακλί και στη Μπάνα. Στο σπίτι του Σ. Μπάμπου εγκαταστάθηκε η ταμειακή υπηρεσία του στρατού, με μπαούλα γεμάτα γερμανικά μάρκα κατοχής, η οποία και έφυγε τελευταία απ’ το χωριό.

Με την υποχώρηση, όμως, των Άγγλων πέρα απ’ τα Τέμπη, έφυγε κι ο γερμανικός στρατός απ’ το χωριό και κατευθύνθηκε προς τη Λάρισα. Άλλοι Γερμανοί στρατιώτες ήρθαν σχεδόν αμέσως κι απ’ τις πρώτες κιόλας μέρες της κατοχής εγκαταστάθηκαν στο Κίτρος. Όλοι τους έμειναν στο νότιο άκρο του χωριού. Στο Καβακλί. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, μελετούσαν και προετοίμαζαν την εγκατάσταση επάκτιων πυροβολείων στην περιοχή και, για να βρίσκονται όσο πιο κοντά μπορούσαν στη θέση που σκόπευαν να τα εγκαταστήσουν, προτίμησαν το Καβακλί.

Επίταξαν διάφορα σπίτια στο συνοικισμό κι εγκαταστάθηκαν σ’ αυτά. Σα να βλέπω ακόμα το τεράστιο V, σύμβολο της αναμενόμενης τελικής νίκης τους, γραμμένο με μαύρη ή καφέ σκούρη μπογιά στους εμφανέστερους τοίχους των επιταγμένων οικημάτων. (Π2)

Σχεδόν απ’ την πρώτη μέρα της εισόδου τους στην Πιερία, οι Γερμανοί εγκατέστησαν πρόχειρο αεροδρόμιο στην ανοιχτή έκταση, που βρίσκεται νοτιοανατολικά του χωριού, προς τη θάλασσα, στη θέση ‘’Τσαΐρια’’. Το έδαφος εκεί είναι ανοιχτό και επίπεδο. Ό,τι ακριβώς χρειάζεται για αεροδρόμιο. Για να φτιάξουν διαδρόμους προσγείωσης και απογείωσης, έστρωναν φαρδιές αλυσίδωτές σιδερένιες λουρίδες, τη μια μετά την άλλη, ώσπου να σχηματιστεί το μήκος του διαδρόμου που ήθελαν. Οι λουρίδες αυτές έμοιαζαν με τις ερπύστριες των τανκς, μόνο που ήταν πολύ πιο φαρδύτερες και αρκετά ελαφρότερες από κείνες. Γιατί, πότε έστρωσαν τους διαδρόμους και εγκατέστησαν το αεροδρόμιο δεν καταλάβαμε. Το διαπιστώσαμε μόνο σαν είδαμε τα αεροπλάνα τους να ανεβοκατεβαίνουν διαρκώς. Βογγούσαν και διέσχιζαν τους αιθέρες με μουγκριτά, κάθε φορά που φορτωμένα μεγάλα τετρακινητήρια μεταγωγικά ‘’Γιούγκερς’’ ξεκινούσαν από δω, για να εφοδιάσουν τις μονάδες που μάχονταν στις Θερμοπύλες, στην Κρήτη και στην Αφρική. Ιδίως την περίοδο της μάχης της Κρήτης, το αεροδρόμιο είχε μεγάλη κίνηση μέρα και νύχτα. Τα αεροπλάνα περνούσαν χαμηλά και το χωριό έτρεμε ολόκληρο.

Σαν κυριεύτηκε η Κρήτη, το κινητό αεροδρόμιο μεταφέρθηκε αλλού. Άλλοι είπαν πως στάλθηκε στην Αφρική στο Ρόμμελ κι άλλοι ότι ακολούθησε το Σώμα των αλεξιπτωτιστών του Ριχτχόφεν, που, ύστερα απ’ τη μάχη της Κρήτης, ό,τι απέμεινε απ’ αυτό έφυγε για την Κριμαία.

Ύστερα απ’ την κατάκτηση όλης της Ελλάδας, οι Γερμανοί επέσπευσαν την εγκατάσταση των επακτίων πυροβόλων στο Κίτρος. Τα πυροβόλα αυτά σκοπό είχαν να φρουρήσουν το στόμιο του Θερμαϊκού Κόλπου, που το στρατηγικό του σημείο βρίσκεται στο ύψος Κίτρους – Μηχανιώνας και να προστατέψουν τη Θεσσαλονίκη από εχθρικά πλοία και υποβρύχια.

Έξι μεγάλα πυροβόλα τοποθετήθηκαν στη θέση ‘’Αλπώτρυπες’’, που βρίσκεται στο ύψωμα πάνω απ’ το σιδηροδρομικό σταθμό της Αλυκής και ακριβώς δεξιά του δημόσιου δρόμου και του χωραφόδρομου Κίτρους – Σιδ. Σταθμού – Αλυκής. Εκεί που είχαν κατασκηνώσει τα αγγλικά στρατεύματα, που έφτασαν στο Κίτρος την εποχή του Αου παγκόσμιου πολέμου. Ακόμα υπάρχουν πάνω στο λόφο απομεινάρια και σημάδια των γερμανικών κατασκευών, παρ’ ότι τα χωράφια αυτά σήμερα, άλλα μεν δεντροφυτεύτηκαν κι άλλα καλλιεργούνται με άλλες διάφορες καλλιέργειες.

Το πώς πρωτοάρχισε η εγκατάσταση των επακτίων κανένας δεν ξέρει απ’ το χωριό ακριβώς. Δεσμεύτηκαν τα χωράφια κι απαγορεύτηκε η χρήση τους απ’ τους ιδιοκτήτες τους. Όταν επιτράπηκε η είσοδος στην περιοχή και μπήκαν οι Κιτριώτες στη γερμανική ζώνη είδαν εγκαταστημένα πυροβόλα στα κτήματά τους.

Στην αρχή, οι Γερμανοί έστησαν μερικά αντίσκηνα για τους στρατιώτες κι ύστερα έχτισαν λίγες πρόχειρες παράγκες. Στη συνέχεια, άρχισαν τα μεγάλα έργα. Η αρχική τοποθέτηση των πυροβόλων ήταν απλή και πρόχειρη. Σύντομα, όμως, έγιναν συστηματικές και μόνιμες εγκαταστάσεις, με στρατώνες, αποθήκες, πολυβολεία, καταφύγια, συρματοπλέγματα κ.λ.π.. Ανοίχτηκαν υπόγειες στοές και σκάφτηκαν αποθήκες πυρομαχικών και αντιαεροπορικά καταφύγια, βαθιά μέσα στη γη. Θωρακίστηκαν με χοντρό μπετόν όλες οι ‘’φωλιές’’ των πυροβόλων και στήθηκαν τσιμεντένια πολυβολεία και αντιαεροπορικά πυροβολεία. Περιφράχτηκε όλη η περιοχή με δυο πυκνές ζώνες από συρματοπλέγματα, που η κάθε μια αποτελούνταν από πολλές και μπερδεμένες σειρές αγκαθωτού σύρματος, άλλες τεντωμένες καλά πάνω σε χοντρούς σιδερένιους πασσάλους κι άλλες ριγμένες χαλαρές και σκόρπιες πάνω στις προηγούμενες κι ανάμεσα σ’ αυτές. Ανάμεσα στις δυο κύριες ζώνες τοποθετήθηκε μια σειρά από ογκώδη ακτινοειδή σιδερένια αντιαρματικά εμπόδια. Όλη η περιοχή άλλαξε τελείως όψη και χαρακτήρα. Από συνηθισμένη, απλή και ήσυχη καλλιεργήσιμη έκταση, μεταβλήθηκε σε ένα μεγάλο και πολύπλοκο στρατιωτικό οχυρό κι έγινε σωστό κι απόρθητο φρούριο.

Με τον καιρό και με την ασταμάτητη δική μας δουλειά, τα επάκτια έγιναν ένας ολόκληρος συνοικισμός, με πρόχειρους δρόμους και πράσινο, με δέντρα και πλατειούλες, με φανταρόκοσμο και ζωή. Βέβαια, για λόγους ασφάλειας, δεν άλλαξε χτυπητά στο σύνολό της η έκταση των επακτίων και δεν έχασε σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα της γύρω περιοχής. Τα πυροβόλα σκεπάστηκαν με καμουφλαρισμένες δικτυωτές σκεπές. Τα κτίρια βάφηκαν απέξω με χρώματα παραπλανητικά, τα πολυβολεία και τα οχυρά έγιναν δυσδιάκριτα, σχεδόν αόρατα και μόνο οι διάφοροι στρατώνες και η καντίνα ξεχώριζαν κάπως με τον όγκο τους στην περιοχή. Κι αυτά, όμως, βρίσκονταν κάτω από δέντρα και σε όχι και πολύ εμφανή σημεία.

Στην επόμενη λοφογραμμή προς τη θάλασσα, τοποθέτησαν οι Γερμανοί και άλλα ψευτοπυροβόλα και έστησαν κι εδώ τις ίδιες περίπου εγκαταστάσεις αλλά όλες ψεύτικες και παραπλανητικές. Για να παρασύρουν δε τα εχθρικά αεροπλάνα και να τ’ απομακρύνουν απ’ τα πραγματικά πυροβόλα, έκαναν και δεύτερες εγκαταστάσεις πιο εμφανείς και πιο εκτεθημένες.

Παρ’ όλα αυτά, κανένα συμμαχικό αεροπλάνο δεν παραπλανήθηκε αλλά και κανένα δεν αποπειράθηκε σ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής να βομβαρδίσει τα κανόνια.

κοιτωντας παλιες δημοσιευσεις ειδα κ το θεμα που χα ανεβασει σχεδον
1 χρονο πριν…τελικα μαθαμε περι τινος προκειται το εργοστασιο
<φαντασμα>των Γερμανων?