Θέλω να σε φτύσω κατάμουτρα απατεώνα.
Παίζεις με το φόβο μου και ξέρεις πως σ' αυτό το παιχνίδι είσαι εσύ κερδισμένος. Ξέρεις πως δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Πέρασα από την ανεργία πολύ καιρό και ξέρεις πως δεν μπορώ να σηκώσω κεφάλι ό,τι και να κάνεις.
Πιάστηκα από τη δουλειά που μου πρόσφερες σαν να ήταν για μένα σανίδα σωτηρίας. Έσκυψα το κεφάλι και είπα ναι σε όλα.
Ανασφάλιστη, με ελάχιστα λεφτά, δέκα ώρες δουλειά, άθλιες συνθήκες. Σε όλα είπα ναι.
Κακή συμπεριφορά, αγένεια, αυταρχισμός. Σε όλα είπα δεν πειράζει.
Έχω τα ελάχιστα λεφτά που μου δίνεις όποτε και όταν θέλεις. Τα 'χω ανάγκη κι εσύ το ξέρεις και…
το εκμεταλλεύεσαι.
Αλλά σου το λέω και βάλτο καλά στο μυαλό σου, πως κάποια στιγμή από εμένα θα τη βρεις.
Δεν το χωράει ο νους σου γιατί έχεις μάθει να κάνεις τα δικά σου και να μην έχεις καμία συνέπεια.
Ποτέ κανένας δεν με έχει τόσο πολύ υποτιμήσει όσο εσύ.
Ποτέ κανένας δεν μου έχει φερθεί με τέτοιον τρόπο.
Θ' αλλάξουν τα πράγματα κάποια στιγμή, δεν θα 'χω ανάγκη τα ψίχουλα που με πληρώνεις και τότε θα καταλάβεις.
Βρήκατε εσύ κι οι όμοιοί σου γήπεδο και παίζετε μπάλα με τις ζωές των ανέργων, κερδίζετε εκμεταλλευόμενοι τη δυσμενή θέση μας και την ανάγκη μας για δουλειά και νομίζεις πως έτσι θα μείνει αυτό. Εσείς να συνεχίζετε να μας εκμεταλλεύεστε κι εμείς να κάνουμε πως δεν συμβαίνει τίποτα.
Να δούμε λοιπόν στο τέλος ποιος θα γελάσει περισσότερο, παλιολαμόγιο…
K.A.T.