Φίλοι μου σήμερα που είμαι ελεύθερος από την ρουτίνα της δουλειάς ....ψάχνοντας στο inrernet gr διαπίστωσα σε μία δημοσίευση.... ότι δυστυχώς ενώ υπάρχουν τόνοι χρυσού στο υπέδαφος σε όλη την Ελλάδα ...τα μηχανήματα χτυπάνε κότσυφες....και μπεκάτσες....δηλαδή πιάνουν παπα......διαβάστε λοιπόν το δημοσίευμα και θα δείτε σε ποίες περιοχές αν δεν βρείτε χρυσό πρέπει να σπάσετε τα μηχανήματά σας ....και να το πάρετε απόφαση ότι δεν υπάρχουν μηχανήματα αποστάσεως να βρίσκουν χρυσό....και αν υπάρχουν λίγα δεν μπορούν να κεντράρουν όταν υπάρχουν τα κοιτάσματα που περιγράφονται στο παρακάτω κείμενο.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ
Τα μεγαλύτερα μεταλλευτικά κέντρα εξόρυξης χρυσού παγκοσμίως λειτουργούσαν κατά την αρχαιότητα στην Θάσο. Στην περιοχή της βορειοανατολικής Καβάλας, Έβρου, Ξάνθης, Κομοτηνής, Αλεξανδρούπολης, του Παγγαίου. Δράμας, Σερρών, Κιλκίς, Γαλλικού ποταμού, Θεσσαλονίκης, της Χαλκιδικής και του Εχεδώρου. Από τα οποία παράγονταν μεγάλες ποσότητες χρυσού για εκατοντάδες χρόνια. Προσφέροντας στους κατοίκους των περιοχών αυτών πλούτο και ανάπτυξη. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, τα μεταλλεία Θάσου, Παγγαίου και Χαλκιδικής λειτουργούσαν από το 1200 – 1300 π.Χ.
Ωστόσο υπάρχουν αναφορές και ευρήματα ανασκαφών που αποδεικνύουν ότι το πολύτιμο αυτό μέταλλο προέρχονταν από την ανατολική πλευρά της Θάσου. Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Έβρο. Ξάνθη, Χρυσούπολη, Αλεξανδρούπολη, Παλιά Καβάλα ήδη από το 2300 π.Χ. Σύμφωνα με αναφορές του Ησίοδου και του Ομήρου, τα έσοδα από την εξόρυξη χρυσού στο νησί έφταναν τα 200-300 τάλαντα. Όπου ένα τάλαντο ισούται με περίπου 20 κιλά. Αγγίζοντας την ετήσια παραγωγή σε χρυσό σε περίπου 400 κιλά. Η σημερινή αξία ενός κιλού χρυσού φτάνει τις 40-45.0000 δολάρια.
Σύμφωνα με τον καθηγητή του τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ, Μιχάλη Βαβελίδη, στην Θάσο, στη Δράμα, στις Σέρρες και στην Θεσσαλονίκη λειτουργούσαν και άλλα μεταλλεία, εξίσου σημαντικά, όπως χαλκού και ώχρας (χρωστικών ουσιών που χρησιμοποιούνταν π.χ. γι«Τα μεταλλεία αυτά εξόρυξης χρυσού λειτουργούσαν για περισσότερο από 1.000 χρόνια. Υπολογίζοντας μία ιστορική περίοδο έρευνας από την αρχαιότητα μέχρι το Βυζάντιο.
Χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές εξόρυξης. Που αποτελούσε μία ιδιαίτερα επίπονη εργασία. Καθώς η διάνοιξη των στοών γινόταν με καλέμι και σφυρί» αναφέρει ο κ. Βαβελίδης. Στο Λαύριο, σημερινή Αθήνα. Μαρούσι, Χαλάνδρι, Φάληρο, Εκάλη, Κηφισιά, Περιστέρι, Ελευσίνα, Πετράλωνα, Καλλιθέα, Μοναστηράκι. Γλυφάδα, Πεντέλη, Χαϊδάρι, Λαμία, Πάτρα, Πειραιά, Αττική.
Λειτουργούσαν μεγάλα μεταλλευτικά κέντρα εξόρυξης αργύρου στην Ελλάδα. Από το 3000 π.Χ. με παραγωγή που έφτανε τους 1.700 τόνους. «Σε διάφορες θέσεις της Χαλκιδικής, Καβάλας, Ξάνθης, Έβρου, Κομοτηνής, Δράμας. Σερρών, Θεσσαλονίκης, και σε αυτές που σήμερα γίνεται εξόρυξη. Υπάρχουν περισσότεροι από 160 τόνοι χρυσού. Που μπορούν να αποφέρουν επένδυση ύψους 10 δισεκατομμυρίων» λέει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Γεωλογίας.
Στις περιοχές των μεταλλείων λειτουργούσαν νομισματοκοπεία. Γι αυτό και κατά τις περιόδους εκείνες κάθε περιοχή διέθετε τα δικά της αργυρά και χρυσά νομίσματα. Ενώ υπήρχε πλήθος χρυσών κοσμημάτων, που επιβεβαιώνονται άλλωστε σε αρχαιολογικές ανασκαφές στις περιοχές και σε τάφους. Ιδιαίτερα των βασιλικών τάφων του Φίλιππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ενώ υπάρχει πλήθος εκθεμάτων στο αρχαιολογικό μουσείο της Βεργίνας και της Θεσσαλονίκης Μακεδονία.
α τον καλλωπισμό και το μακιγιάζ των αρχαίων ελληνίδων), τα οποία χρονολογούνται γύρω στο 1500 π.Χ. και 1200 π.Χ. Η ιστορική διαδρομή στηρίζεται σε ιστορικές πηγές. Σε αρχαιολογικές ανασκαφές, αλλά και σε ερευνητικά προγράμματα που διεξήγαγε το πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1978 μέχρι σήμερα, σε συνεργασία με τοπικούς φορείς και αρχαιολογικές υπηρεσίες.
Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 118 ορυχεία υπάρχουν διάσπαρτα σε 38 ελληνικά νησιά του Αιγαίου! Και λειτουργούν εδώ και 20.000 χρόνια! Απ’ αυτά τα σπλάγχνα ο Αιγαιακός άνθρωπος έκτισε τα σπίτια του. Έπλασε τα αγάλματά του. Έφτιαξε τα όπλα του και τα εργαλεία του. Η πρώτη σκαψιά έγινε – απ’ ό,τι φαίνεται – στον λόφο Τζίνες της Θάσου. Όπου ευρέθησαν τα αρχαιότερα ορυχεία ώχρας στον κόσμο. Δηλαδή ένα από τα αρχαιότερα ορυχεία του κόσμου – εάν όχι το αρχαιότερο!
Ο άνθρωπος έσκαβε και έπαιρνε την ώχρα της Θάσου από το 18-20.000 π.Χ. Ακολούθησαν Σαμοθράκη, Λήμνος, Αλόννησος, Λέσβος, Σκύρος, Σκόπελος, Χίος, Ικαρία. Σάμος, Άνδρος, Κέα, Σύρος, Κύθνος, Νάξος, Μύλος, Ίος, Αμοργός, Πάρος, Σαντορίνη, Αντιπάλαια. Σέριφος,Σίφνος, Κύθνος, Λέρος, Κάλυμνος, Πάτμος, Κως, Σύμη, Ρόδος. Κάρπαθος, Κάσσος, Κρήτη, Κύθηρα, Ζάκυνθος, Κεφαλονιά, Ιθάκη, Λευκάδα, Κέρκυρα.
Τις εκτιμήσεις αυτές διατύπωσε ο καθηγητής του τομέα Μεταλλουργίας και Τεχνολογίας Υλικών. Πρόεδρος της Σχολής Μηχανικών Μεταλλείων και Μεταλλουργών, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, κ. Ιωάννης Πασπαλιάρης. Σημειώνοντας πως η συνολική πραγματική αξία των κοιτασμάτων από τα κοιτάσματα του Στρατωνίου (διάρκειας εκμετάλλευσης 7 έτη). Των Σκουριών (διάρκεια εκμετάλλευσης 30 έτη) και της Ολυμπιάδας (διάρκεια εκμετάλλευσης τουλάχιστον 20 έτη. Υπολογίζεται σε 11 δισ. ευρώ.
Αυτά για να μην λέμε Ιστορίες....για πετρώματα ....