Eπειδή έλειπα καιρό έριξα μια ματιά στα προφίλ μερικών φίλων και κάποια σκόρπια σχόλια που διάβασα ήταν η αφορμή για να γράψω αυτό το θέμα.
Να ξεκαθαρίσουμε κατ αρχήν ότι το πρόβλημα είναι πραγματικό αλλά εξαιρετικά σπάνιο.
Απλώς είναι μία βολική δικαιολογία για την αποτυχία κάποιων και έτσι ξαφνικά γεμίσαμε με τέτοιους θησαυρούς.
Είναι και πρώτης τάξεως ιστορίες για κρασί, τζάκι και τα σχετικά παρελκόμενα.
Υπάρχει ένα πρόβλημα με την ορολογία γιατί οι ίδιες λέξεις χρησιμοποιούνται με διαφορετικά νοήματα από διάφορες ομάδες ή άτομα.
Ετσι θα τα πούμε όσο το δυνατό απλούστερα :
Το ενεργειακό πεδίο ή "άυλος κόσμος" έχει διάφορα επίπεδα και εκατοντάδες βαθμίδες.
Στις κατώτερες βαθμίδες υπάρχουν κατώτερες οντότητες.
Υπάρχουν και οι ψυχές των πεθαμένων ανθρώπων ( και ζώων ), για ένα χρονικό διάστημα που η διάρκεια του έχει σχέση με το επίπεδο συνειδητότητας του πεθαμένου. Μετά συνεχίζουν το Ταξίδι τους στις ανώτερες και Ανώτατες Διαστάσεις.
Οι κατώτερες οντότητες δεν μπορούν να ανέβουν στις ανώτερες ενεργειακές βαθμίδες όπου κατοικούν οι ανώτερες Οντότητες.
Κάποιος που είναι εκπαιδευμένος σε κάποιες πολύ ειδικές τεχνικές μπορεί σχετικά εύκολα να φορτίσει με αρνητική ενέργεια έναν θησαυρό.
Μπορεί ακόμη να κάνει μία συμφωνία με ένα Στοιχειακό της φύσης ή να υπογράψει Συμβόλαιο με μία κατώτερη Οντότητα ώστε να τον προστατεύουν, με κάποια ανταλλάγματα.
Εαν η ποσότητα των πολύτιμων μετάλλων και λίθων είναι μεγάλη ή είναι τοποθετημένα σε χώρο με έντονη γεωενέργεια, τα ενεργειακά τους πεδία είναι δυνατό να προσελκύσουν Στοιχειακά και άλλες Οντότητες καθαρά για ενεργειακούς λόγους.
Κάποιες φορές οι θησαυροί τοποθετήθηκαν τυχαία στον χώρο κατοικίας Στοιχειακών.
Μερικές φορές κάποιες ψυχές πεθαμένων που έχουν κάποια σχέση με τον θησαυρό ίσως εγκλωβιστούν στο υλικό πεδίο και στην περιοχή του θησαυρού.
Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις όπως π.χ καρμικοί ανοικτοί λογαριασμοί ή το σαλταρισμένο υποσυνείδητο του θησαυροκυνηγού, το οποίο σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να υλοποιήσει διάφορα πράματα τελείως ασυνείδητα.
Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις εάν είχαμε έναν εγκεφαλογράφο θα βλέπαμε ότι το μυαλό του θησαυροκυνηγού λειτουργούσε στις συχνότητες Θήτα.
( Παρόμοιες περιπτώσεις είναι τα λεγόμενα πόλτεργκάιστ, όπου όμως αντί για θησαυροκυνηγό έχουμε στην γειτονιά έναν σαλταρισμένο και καταπιεσμένο ή κακοποιημένο έφηβο ή έφηβη.)
Πάντως επαναλαμβάνω ότι στο 99,99% των περιπτώσεων πρόκειται απλώς για δικαιολογία αποτυχίας.

Συγνώμη που παρεμβαίνω στο θέμα αλλά ήθελα να πω την γνώμη μου χωρίς πρόθεση να θίξω τον συγκραφέα του θέματος.Κατά την γνώμη μου πάντα,δεν υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην υπάρχει καθόλου θησαυρός αλλά να υπάρχει όμως κάποια οντότητα στο χώρο που να δημιουργεί παράξενα φαινόμενα;Όπως για παράδειγμα να δείχνουν οι διασκοπίσεις ότι υπάρχει κάτι στο υπέδαφος αλλά να μην υπάρχει τίποτε;Αυτό δεν μπορείς να το πεις αποτυχία γιατί έχεις να κάνεις με στοιχεία που δεν μπορείς να τα ελέγξεις.Ή στην περίπτωση που να υπάρχει κάτι,πράγμα που δεν θα το μάθεις ποτέ,αλλά κανένα μηχάνημα να μην δείχνει τίποτε ή να δείχνει άλλα αντί άλλων;Αυτό πάλι πως να το πεις;Αποτυχία κι αυτό;Βέβαια το δεύτερο παράδειγμα που έφερα στοιχειοθετείται μόνο εάν η πληροφορία για την τοποθεσία είναι ακριβέστατη και προέρχεται από το ίδιο άτομο που τοποθέτησε τον θησαυρό με τα χέρια του.Εντάξει,εάν δεν μπορέσεις να τα πάρεις είναι αποτυχία.Αλλά με πιο κριτήριο είναι αποτυχία;Με το κριτήριο της απληστίας κάποιων ανθρώπων που δεν βλέπουν τίποτε άλλο πέρα απ'το χρήμα και που εάν αναλύσεις την κοσμοθεωρία τους θα δεις ότι,η άποψή τους για τον άνθρωπο είναι,ότι είναι ένα κομμάτι κρέατος και ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο;Και που με σκοπό το κέρδος αφήνουν στην άκρη τα πιστεύω τους έστω και για λίγο και παραδέχονται μέχρι και την ραβδοσκοπία αρκεί να γίνει η δουλειά τους;
Ευχαριστώ και συγνώμη για το ύφος.

Ναι μπορεί να μην υπάρχει θησαυρός αλλά κάποια οντότητα να σπάει πλάκα με τους θησαυροκυνηγούς.
Τα μηχανήματα έχουν ένα περιθώριο αστοχίας στην λειτουργία τους αν και το κυριώτερο πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι δεν ξέρουν να τα χειρίζονται σωστά.
Υπάρχει και το ενδεχόμενο ο χειριστής τους επίτηδες να τα χειρίζεται λανθασμένα.
Την τελευταία παράγραφο για να σου πω την αλήθεια δεν την κατάλαβα.
Η ραβδοσκοπία είναι μια πολύ σοβαρή ιστορία αλλά οι ραβδοσκόποι που μπορούν να βρούν θησαυρό στο πεδίο και όχι μόνο σε δοκιμαστήρια δεν συνεργάζονται με κανέναν γιατί δεν υπάρχει κανείς λόγος να συνεργαστούν με κανέναν.
Πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων που μετριούνται στα δάκτυλα των χεριών.

ωραια τα διαβαζω. καπως ετσι ειναι στο τελος

Θέλω να πω στο τέλος ότι αυτοί οι άνθρωποι έχοντας κάποια πληροφορία απόκρυψης και αφού δεν παραδέχονται στη ζωή τους τίποτε πνευματικό,πόσο μάλλον την ραβδοσκοπία,και αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να συνεργαστούν με κάποιον ραβδοσκόπο,αλλά αφού δουν ότι δεν μπορεί να βρει τον θησαυρό τότε αφορίζουν τους ραβδοσκόπους ώς απατεώνες.
Ευχαριστώ.