@panoramix:
εδω θα γραψω ενα παραδειγμα.Υποθετικα οτι ο εγγεφαλος εχεις καποια μετρησιμμη ενεργεια 200(w) και στο υποσεινηδητο εχει τα 150.η λαθος ενυπωσεις που εχει ο λαθος προγραματισμος ενο ανθρωπου,απο καποιες ασχημες καταστασης που περασε η ακομα και απο ποιο μικρη ηλικια που δεν καταλαβαινε και ο εγκεφαλος ειχε κανει καποιες λαθος εκτιμησεις-πεποιθησεις.
το υποσυνειδητο εργαζεται για να καλυψει αυτα τα λαθη,για να μην τα καταλαβενει η συνειδηση και εχεις προβληματα διαφορα.
απο τα 150(w) καταναλωνει 80.τα αλλα 70 ειναι για να χτυπαει σωστα η καρδια να γινεται η πεψη και ολοι οι αυτοματισμοι στον οργανισμο μας.
Οταν εχεις ενα τετοιο υποσυνειδητο περα οτι δεν υπαρχει η καταληλη ενεργεια για να εχεις καλη αμυνα του οργανισμου,(ανοσοποιητικο συστημα)
Οταν ραβδοσκοπικα πας να συνεργαστεις με αυτο το κοματι δεν επαρκη η ενεργια να σε εξυπηρετηση η να σου δωσει με την οποια ακριβεια αυτο που ζητας.Με αποτελεσμα λαθος ενδειξης ακομα και παρενεργιες οταν εργαζεσαι ραβδοσκοπικα.
Υποσυνείδητο είναι εκείνο που συγκρατούμε αμυδρά στη συνείδησή μας.
Στην ψυχανάλυση είναι μέρος των στοιχείων που έχουν περιπέσει σε λήθη, το οποίο επανέρχεται στη συνείδηση και επηρεάζει τη συμπεριφορά του ατόμου.
Σύμφωνα με ορισμένους ψυχολόγους και την ψυχανάλυση, το υποσυνείδητο αποτελεί εκτεταμένο πεδίο στο περιθώριο της καθαυτό συνείδησης.
Διαφέρει από το ασυνείδητο κατά το ότι μπορεί, χωρίς να γίνει συνειδητό, να ενεργεί στη συνειδητή ζωή. Συνδέεται στενά με την προσωπικότητα του υποκειμένου (μνήμη,συναίσθημα,πλήρης φυσική και ψυχική ζωή).
Οι εκδηλώσεις του υποσυνείδητου είναι μερικές φορές βεβαιότερες από τις συνειδητές, επειδή είναι πάντοτε παρόν στην καθημερινή ζωή (όνειρα,αναμνήσεις).
Μπορεί να δημιουργεί παθολογικές καταστάσεις και να ασκεί σοβαρή επιρροή στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Έτσι μπορούν να προκληθούν παραδρομές, υστερισμοί, νευρώσεις κτλ.
Κατά τον Φρόιντ, η θεραπευτική για τις παθολογικές αυτές περιπτώσεις είναι η ψυχανάλυση. Σύμφωνα με αυτή, γίνεται έρευνα του υποσυνείδητου για να ανακαλυφθούν τα συμπλέγματα, τα οποία οφείλονται στην εξιδανίκευση, στην εκτροπή ή στην απώθηση των περιφρονημένων τάσεων.
Οι Φρόιντ, Γιουνγκ και Άντλερ διεύρυναν την έννοια του υποσυνείδητου και τη διέδωσαν στο ηθικό και κοινωνικό πεδίο.
Το ασυνείδητο είναι μια έννοια της ψυχολογίας που -ενώ χρησιμοποιήθηκε από πολλούς στο παρελθόν- την σημερινή της ισχύ την έλαβε από τον Σίγκμουντ Φρόυντ.
Το ασυνείδητο μπορεί να περιγραφεί ως εκείνο το μέρος του μυαλού το οποίο "γεννάει" πολλές νοητικές διαδικασίες, οι οποίες εκδηλώνονται στο μυαλό του ατόμου χωρίς το άτομο να γνωρίζει την ύπαρξή τους. Αυτές οι διαδικασίες περιλαμβάνουν ασυνείδητα συναισθήματα, ασυνείδητες σκέψεις ή/και ιδέες, ασυνείδητες αντιλήψεις, ασυνείδητες αντιδράσεις, συμπλέγματα, φοβίες και κρυφούς πόθους και επιθυμίες.
Αν και ο Σίγκμουντ Φρόιντ δεν ανακάλυψε για πρώτη φορά το ασυνείδητο, συνέβαλε ουσιαστικά στην μελέτη του. Κατά την περίοδο του 19ου αιώνα η επικρατούσα πεποίθηση ήταν θετικιστικής κατεύθυνσης, υπήρχε δηλαδή η άποψη πως ο άνθρωπος μπορούσε να ελέγξει με τη λογική τη συμπεριφορά του και τη σχέση του με τον κόσμο.
Ο Φρόιντ πρότεινε ουσιαστικά πως αυτή η θέση είναι μία αυταπάτη καθώς οι άνθρωποι δρουν συχνά για λόγους που δεν άπτονται των συνειδητών σκέψεων τους, καθώς το ασυνείδητο μπορεί να αποτελεί την πηγή των ανθρώπινων κινήτρων.
Ο Φρόιντ προέκτεινε τη θεωρία του μελετώντας συστηματικά τα όνειρα, τα οποία αποκάλεσε και τον «βασιλικό δρόμο προς το ασυνείδητο», θεωρώντας τα ως το καλύτερο δείγμα πεδίου δράσης του ασυνειδήτου. Στη σπουδαιότερη -σύμφωνα με τον ίδιο- εργασία του Η Ερμηνεία των Ονείρων, ανέπτυξε τα επιχειρήματα του περί της ύπαρξης του ασυνειδήτου αλλά και περιέγραψε μια μεθοδολογία για την πρόσβαση του ατόμου σε αυτό, μέσω του προ-συνειδητού.
Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, το ασυνείδητο αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου ψυχισμού και περιλαμβάνει τις βασικές ορμές της ψυχικής ενέργειας, τα γεγονότα, τις επιθυμίες και τις παρορμήσεις που έχουν απωθηθεί από τη συνείδηση, καθώς και τις εμπειρίες της παιδικής ηλικίας που ο άνθρωπος έχει ξεχάσει, αλλά, παρόλα αυτά, καθορίζουν και κατευθύνουν τη ζωή του.
Ο Φρόιντ ξεχώρισε το μυαλό στο συνειδητό ή το εγώ και σε δύο μέρη του ασυνείδητου, το εκείνο και το υπερεγώ.
Σε αυτή την θεωρία, το ασυνείδητο αναφέρεται στο μέρος της νοητικής διαδικασίας όπου τα αντικείμενα είναι απρόσιτα προς την συνείδηση.
Στην ψυχανάλυση το ασυνείδητο δεν αποτελείται μόνο απ'ότι δεν είναι συνειδητό αλλά απ'ότι ενεργά απωθείται από την συνείδηση ή ό,τι το άτομο δεν θέλει να γνωρίζει συνειδητά.
Ο ψυχαναλυτής τότε προσπαθεί να επαναφέρει στην συνείδηση αυτό το οποίο το άτομο απώθησε στο ασυνείδητο. Τα μηνύματα ωστόσο που πηγάζουν από μιαν αντίθεση στο συνειδητό και το ασυνείδητο θα θέλουν πιθανώς μια "αποκρυπτογράφηση" και ο ψυχαναλυτής είναι αυτός, ο οποίος θα αποκρυπτογραφήσει τα μηνύματα αυτά και θα τα παρουσιάσει στο άτομο.
Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ ανέπτυξε περισσότερο την θεωρία. Χώρισε το ασυνείδητο σε δυο μέρη: το προσωπικό ασυνείδητο και το συλλογικό ασυνείδητο. Το προσωπικό ασυνείδητο είναι τα στοιχεία του ατόμου τα οποία έχουν λησμονηθεί ή έχουν απωθηθεί. Το συλλογικό ασυνείδητο είναι ένα μέρος του ασυνείδητου νου, κοινό σε όλους τους ανθρώπους και περιέχει αρχέτυπα, παγκόσμιες νοητικές "προδιαθέσεις" μη βασισμένες στην εμπειρία.